herstel en hulp accepteren

Momenteel ben ik herstellende van een zware depressie en nog wat andere dingen, maar daar vertel ik later wel over.
Ik ben nu in behandeling bij een gespecialiseerde organisatie voor complexe stoornissen.
drie keer per week heb ik contact met een hulpverlener en volg 2 therapieën (PMT en creatieve therapie). aankomende vrijdag ga ik het met mijn regie behandelaar bespreken over eventuele EMDR.
Hier zie ik erg tegenop om alles letterlijk te gaan bespreken wat er allemaal gebeurd is.

ik heb moeite om de hulpverlening te vertrouwen en ik vind het lastig om mijn gedachtes, emoties en belevingen onder woorden te brengen (mondeling bedoel ik). De hulpverlening vind het daardoor lastig om hoogte van mij te krijgen, van wat er allemaal aan de hand is en hoe het daadwerkelijk gaat.
Het is nu 3 maanden geleden dat ik opgenomen was op een high care gesloten afdeling zat, en ik heb nu een hoog risico beleid, waardoor ik gelukkig niet meer kan opgenomen kan worden en er geen dwang kan worden ingezet. wel leef ik nog in angst en somberheid en zit ik nog in een overlevingsstand, dit kost mij veel energie. Ik hoop dat ik weer wat meer rust krijg in mijn hoofd en gewoon normaal op straat zou kunnen lopen zonder alle angstige gedachtes en spanning. ik voel mij onveilig op straat, zodra ik thuis ben (met de gordijnen dicht) kan ik een beetje tot mezelf komen en zakt mijn hartslag een beetje.

Ik moet om dit te veranderen en mij beter te kunnen voelen wel de hulp echt accepteren en open zijn dit vind ik lastig, maar ik doe mijn best meer kan ik niet doen. Ik hoop dat de hulpverlening dat ook ziet.