Gevoel

Per toeval kwam ik op deze website terecht en na lang wikken en wegen toch besloten een account aan te maken. Ik was al een langere tijd op zoek naar een plek waar ik volledig anoniem mijn verhaal kwijt kon.

Vroeger, dat wil zeggen middelbare school en begintijd studie, heb ik eigenlijk nooit aan mijn seksualiteit getwijfeld. Ik was hetero en voelde me daar goed bij. Het was gewoon niet echt iets waar ik bij stil stond. Ik was ook nogal een laatbloeier en ben ook niet iemand die heel snel verliefd op iemand wordt of een crush heeft. Mijn eerste serieuze relatie was dan ook met één van de eerste mensen die ik leuk vond. Een jongen dus. Daarna nog twee relaties gehad, maar dat heeft niet stand gehouden. Het waren wel echt fijne relatie, dus ik twijfel niet aan mijn aantrekking voor jongens. Ik hou er van om dichtbij een jongen te zijn.

Aan het einde van mijn studie begon ik echter lichtelijk te twijfelen. Er was één docente die ik altijd wel aardig vond. Op een gegeven moment hadden we een semester geen les van haar en toen we na dat semester weer de eerste les van haar hadden, overviel me een heel vreemd gevoel toen ze het lokaal binnen stapte. Ik heb een tijdje getwijfeld of het niet gewoon bewondering was voor haar en of ik niet gewoon tegen haar op keek, maar ik merkte al vrij snel dat wanneer anderen 'gemene' dingen over haar zeiden ("ze is zo langzaam met alles nakijken", "we wachten nu al vier weken op een cijfer", "ze heeft mijn mail nog stééds niet beantwoord", probeerde ik haar te verdedigen. Ik zag niets slechts in haar. Ik denk dat ik haar leuk vond.

Op het moment doe ik een soort stage in het buitenland voor een jaar. Ik had mezelf voorgenomen me iets vrijer te voelen. Ik ben met een nieuwe groep mensen die mij niet van eerder kennen. Ik kon me dus gewoon voordoen alsof ik bi was en kijken hoe ik me daar bij voelde. Ik hecht overigens weinig tot geen waarde aan het labeltje 'bi' of 'lesbisch' of wat dan ook. Meer het idee dat mensen in Nederland me echt als hetero zie en hier probeer ik dat wat losser op te vatten. Dat gaat prima. Ik voel me vrij. Denk wel dat ik meer op mannen dan op vrouwen val, maar het is wel prima zo.

MAAR. Ik heb een vrouwelijke collega en jeeeeeetje ik denk echt dat ik haar leuk vind. Het is zo lastig om te zeggen wanneer je iemand leuk vindt, maar graag bij diegene willen zijn, haar opzoeken op Facebook, lachen om al haar grapjes, haar aandacht willen trekken, wanneer ik erachter kom dat ze er een dag niet is, vind ik dat jammer, etc. Dat zegt geloof ik wel genoeg. Misschien is het nog steeds het 'ik kijk tegen je op'-gevoel, maar dan wel extreem sterk. Ik voel me gewoon anders dan wanneer ik bij een goede vriendin ben bijvoorbeeld. Ik voel me echt weer een soort puber met deze gevoelens, mijn hemel. Ze heeft een relatie, met een man, dus er zit totaal geen toekomst in, helaas.

Ik heb dit aan nog niemand in mijn omgeving verteld, maar wil dat misschien wel gaan doen. En, misschien, aan het einde van het jaar haar ook confronteren met mijn gevoelens. Gewoon om het te kunnen uiten. Ik ben een hele slechte binnenvetter (ben een redelijk open boek, ik heb maar weinig geheimen) en ik vind het dan ook super lastig hoe ik hier mee om moet gaan. Ik ben nu ongeveer op de helft van mijn stage en ga dus nog 6 maanden met haar samenwerken, wat echt een fijne gedachte is.

Soms heb ik ook wel het gevoel dat ze het een beetje doorheeft. Ze is ouder en wijzer, dus heeft waarschijnlijk echt wel door wanneer iemand haar leuk vindt. Nouja, geen idee. Ik zie wel wat er van komt. Eerste stap is in ieder geval dit met iemand te delen. Ik weet ook al met wie, dus dat wordt spannend. Ik hou jullie op de hoogte.