Geen uitweg

Ik vraag me af hoe lang ik dit nog vol ga houden. De dagen lijken wel weken te duren en de weken maanden. Komende week begint uni weer en dus ook de verantwoordelijkheden. De verantwoordelijkheid om weer op mezelf te wonen en dus ook weer voor mezelf te zorgen. Het niet hebben van iemand die me vertelt wat ik moet doen staat me tegen. Het is fijn dat ik alles zelf kan bepalen, maar ik weet nu al dat ik moeite ga hebben met de dagen nuttig besteden. Ik heb wel dagen waarop ik tevreden ben met wat ik doe, maar als ik ze vergelijk met een jaar geleden is het nog niks.
Het kost me gewoon zoveel moeite om actie te ondernemen. Voorheen was juist ík diegene die vol energie zat en overal het positieve van inzag. Ik kon niet goed tegen pessimisme, terwijl het glas nu telkens half leeg is.
Ik mis gewoon het kunnen genieten van de kleine momenten, zoals een grote kop koffie vroeg in de ochtend. Op dit moment is er geen eens een ochtend meer, aangezien ik dan nog in mijn bed lig.

Het zijn de kleine momenten die me op dit moment nog te been houden, maar het lijkt alsof die ook meer en meer verdwijnen.

27 aug 2017 - meld ongepast verhaal

wanderlustt, vrouw, 26 jaar

yeahright maandag 28 augustus 2017 00:30
Probeer iets te vinden waar je je ei in kwijt kan. Iets waar in je alle je creativiteit en energie in kwijt kan. Dansen, voetbal of iets anders.
Ga je niet met plezier naar school? Heb je dan wel de goede opleiding gekozen?
Probeer alles positief te zien, begin met jezelf!

e leeft niet voor een ander, maar voor jezelf. Wat maakt jou nou echt gelukkig. Probeer dat te vinden!

xxx

O 27 aug 2017 Geen uitweg ( 1 )
O 14 jul 2017 Vermijdingsgedrag ( 2 )
O 28 apr 2017 Euforie
O 03 nov 2016 Behoefte ( 2 )
O 28 feb 2016 De volgende dagen.. ( 3 )
O 25 feb 2016 Ongelukkig? ( 6 )

vorige volgende