de sint...

ave,

als eerste let alstublieft niet op mijn geraaskal,
want het zou zo ''aanstootgevend''of zelfs radicaal gezien kunnen worden,
maar het zijn slechts gedachtes die me doen afvragen of juist realiseren?

.-*-.

laatst vroeg mijn lieftallige vriendin,
''wanneer was het voor jou het moment dat je realiseerde dat de sint niet bestond''
''bestaat hij niet echt?'' grapte ik,
de waarheid was dat ik niet zo snel een antwoord kon geven...

ik heb er diep over na gedacht,
want het was toch wel aantal jaartjes terug ,
toen ik een kind was, of nou ja mijn fysieke leeftijd met die van mijn geest overeenkwam...

het was op de basisschool, ik zat in groep 6,
sommige kinderen geloofden al niet in de goedheiligman,
ik ging juist toen opzoek naar ''bevestiging'' dat hij wel bestond...

heb toen vele boeken gelezen, fictie en waarheid, over de sint...
de achtergrond van de feest en hoe het plezier en zelfs wrijving bracht bij kinderen,
en ja ook bepaalde bevolkings groepen...

zo had ik zwartepiet nooit gezien als een ''people with color'' voor mij was een ssort oempa loempa,
een minion ,mythisch wezen als een duivel of een engel...
(juist jaren later toen ik mij wederom weer verdiepte in de sinterklaasfeest , kwam ik achter dat ik niet ver van de waarheid afzag,want de krampus en zwarte piet hebben de zelfde oorsprong,
wat geheel niets toevoegt aan dit verhaal.)

hoe dan ook , ik was gedesillusioneerd toen ik uit de verhalen in bepaalde boeken kon uitmaken dat de sint niet bestond ...
maar wie was het dan die een stuk wortel had afgebeten en de geluiden in de nacht?
wie waren dat? en een keer had ik zelfs de paard horen hinniken ...
en de witte handschoen met de ring die ik zag dat eens klopte op de raam?

het bleek allemaal mijn vader te zijn geweest...
de ring heb ik in mijn moeders juwelenkist gevonden, en als bewijsmateriaal in beslag genomen...
sssssst, want me moeder zoekt de gouden erfstuk nog...

de ultieme bewijs kwam toen ik in groep 6 op 5 december aan de baard van de sint hard trok,
tot mijn grote verbazing ging de baard niet af, even dacht ik dat de sint toch echt was,
maar de man schreeuwde van pijn, jij k*t rot joch,krijg toch de klere...
mijn wereld stortte gelijk in, dat kon de sint niet zijn...

ik werd door twee pieten gegrepen en uit de lokaal gesleurd en naar groep 2 gebracht,
die vrij waren, ik moest de kleuter juf helpen met pepernoten baken en kleine schoentjes te vullen,
tot 5uur...
ondertussen mochten mijn klas genootjes al om 2uur na huis...

ik zweerde tegen mezelf dat ik als ik kinderen zou krijgen ,mijn kind niet met deze leugen van sint en piet ging bedoezelen...

echter, zo als veel meer in mijn leven hield ik mij niet aan mijn eigen belofte...
ik keek net zo goed mee naar het sinterklaasjournaal en de intocht met mijn zoontje en vulde altijd de klompen in huis met pepernoten,een chocoladeletter en ander snoepgoed, in de nacht, als we voor de sint hadden gezongen...
altijd gekleed als een zwarte piet.

de laatste jaar dat ik nog samen was met mijn ex hadden we een enorme ruzie over ''zwarte piet'' ze wou dat ik me niet meer ging verkleden als een...
veel te controversieel...

dus ik had me verkleed als een krampus...
mijn zoontje die stiekem een piet verwachte ,zag een demoon de trap op komen, angstig huilend rende hij zijn kamer in en riep keihard ''paaapaaaaa''

ik reageerde in een impuls, ik deed de krampus kleding uit, en gooide met pannen in keuken en sloeg keihard tegen de muren, en liep met de krampusmasker in mijn hand als een afgehakte hoofd zijn kamer in...

de kleine jongen keek me met grote ogen aan... '' zo die doet niemand meer kwaad,ga maar slapen '' zei ik stoer...

de volgende dag vertelde mijn zoontje iedereen in de klas dat ik een monster had gedood ,
en dat ik dus wel heel erg sterk en stoer was...

ik liet de mythe in stand, hij had iets om tegenop te kijken, om zich veilig te voelen...
echter komt hij ook wel ooit achter dat het een spel was,en wie weet voelt hij zich dan belazerd,
en ziet hij me eerder voor wie ik echt ben...

zo als mijn vriendin en haar ouders het al reeds weten, toen ik de sint voor hen speelde,
en de huis voorbij liep bijna,en in slaap viel op een stoel met flesjes bier voor me...

een oude seniele man,die het allemaal goed bedoeld, wat de sint ook eigenlijk is...
zo is de cirkel rond... dus de sint bestaat echt, hij is mij,en wij zijn hem...