De dokter

Als 14-jarige wou ik de pil nemen.
Ik had een veel oudere vriend en wist dat er meer zou gebeuren, hoe onverstandig de hele situatie ook was (ik zal hier later wel op terugkomen), ik had toch net genoeg verstand om te weten dat ik niet zwanger wou worden op 14-jarige leeftijd.

Ik ging dus zonder medeweten van mijn moeder naar de dokter.
Zonder probleem kreeg ik een voorschrift van de dokter mee voor de pil, daarna ging ik af en toe zonder begeleiding bij de dokter. Doktersafspraken waarvan ik later toch spijt van zou krijgen.

Tijdens een bloedafname viel ik flauw, de dokter stopte meteen en ik moest op de tafel gaan liggen om terug tot mijn positieve te komen. Wanneer het beter ging probeerde hij opnieuw, en opnieuw, links, rechts, opnieuw links,... uiteindelijk gebruikte hij geen naald waar het bloed automatisch in het buisje loopt, maar een gewone spuit waarbij hij het bloed dus als het ware er zelf uit trok. Het was een HEL! Ik heb getierd van de pijn.

Sindsdien is elke bloedafname een hele opdracht.


Helaas stopt het hier niet. Hierna begint het pas...