Corona of overgang

Na een hele tijd log ik in op mij Diary. Ik heb behoefte om van me af te schrijven.

Begin 2021 heb ik Corona gehad. Terwijl ik in bed lag kwam de uitnodiging voor een vaccin, net te laat. Een week heb ik in bed gelegen in isolatie. Saai maar geen probleem als je toch liever slaapt. Een week lang heb ik in bed gelegen, erg veel geslapen en hoesten en angst wat er komen gaat. De onwetendheid van de ziekte op dat moment en de beelden van de vele mensen op hun buik in coma gebracht in het ziekenhuis schetsten een doem scenario. Is dit het dan? Eindigt het nu?

Ik heb brieven geschreven in mijn telefoon voor mijn man en 2 kinderen. Mocht het misgaan wil ik ze een afscheid geven en niet plotseling verdwijnen zonder te hebben gezegd hoeveel ik van ze hou en hoe enorm trots ik ben op wie ze zijn en dat ze onderdeel van mijn leven zijn geweest.

Na het ziek bed krabbel ik langzaam weer op. Af en toe naar buiten. De isolatie heeft niet kunnen voorkomen dat ook de rest van het gezin besmet is geraakt en de week erop zitten we met elkaar lui op de bank. Een bijzondere week die gelukkig goed afloopt voor ons allemaal. De kinderen hebben weinig last, mijn man en ik zijn nog lang moe. Na de zomer beginnen voor mij de klachten, mijn hartslag slaat telkens op hol en mijn ademhaling is ongecontroleerd, het lijkt wel hyperventilatie.

De huisarts vraagt of ik het niet te druk heb... Ik heb geen burnout, dit is echt anders. Na de verjaardag van mijn zoon is het begonnen en het gaat niet over. De huisarts weet het niet, geen long covid omdat het nu pas komt. Uit het bloed onderzoek komt niet echt iets. Een beetje in de overgang maar verder niks.

Wat je er aan kan doen weet hij niet. HIj stelt voor om logopedie te gaan doen of haptonomie. Ik maak een afspraak bij de haptonoom, maar omdat ze ziek is kom ik eerst bij de nieuw aangesteld coordinator voor long Covid van de praktijk.

De conditie testen zijn goed en ze stuurt me door naar logopedie voor oefeningen. Op mijn verzoek behandelt de manueel therapeut mijn rug, maar die zegt niks meer te vinden.

Inmiddels ben ik maanden verder en het is nog altijd niet over. De 2de vaccinatie zorgde dat ik me 5 dagen weer de oude voelde, maar daarna was het weer terug. De beta blockers die de huisarts alsnog had voorgeschreven, voel ik me niet lekker bij.

Ik heb steeds vaker depressieve buien en ben vaak licht in mijn hoofd, veel drukte kan ik niet goed verdragen en ik werk met oordoppen. De hartslag gaat onaangekondigd op de hobbel. S ochtends begint het zodra ik wakker wordt en de joga van de logopedie brengt niet echt veel verlichting.

Ik neem nu vaker pauzes, probeer wat meer afleiding te zoeken in andere dingen en pak het sporten weer langzaam op nu de sport scholen weer open zijn.

De relatie tussen de 2 honden gaat nog steeds niet lekker en de stress onderling slaan ze vaak aan, wat onrust geeft in huis. Als danook de kinderen thuis zijn is er veel onrust als ik werk. Om rustiger te kunnen werken huur ik nu regelmatiger een flex plek buiten de deur en ga een keer per week naar kantoor op een van de locaties. Deze locaties zijn wel een uurtje rijden, wat ik niet graag elke dag zou doen.

Inmiddels ben ik bij Care for Woman geweest, een organisatie waar mijn moeder vroeger zegt geweest te zijn. Ik heb het haar nog niet verteld, waarom niet weet ik niet. Ze bedoelt het allemaal zo goed.

Haar overleving heeft ook mij gemaakt tot wie ik ben, wat één gebeurtenis veel impact kan hebben op de rest van je leven.

Mijn eeuwige strijd met mezelf, conflict mijdend gedrag en ondergeschikt stellen heeft ervoor gezorgd dat ik mezelf meestal vergeet.

ik heb een leuke carriere, maar ik had in het buitenland willen wonen maar dat kon niet meer omdat mijn man een eigen bedrijf was gestart. Een eigen bedrijf gaat altijd voor, ook voor mijn carriere, ik wil hem toch niet in de weg zitten en ik red me immers wel. Als het bedrijf slecht gaat en het met hem dus ook niet goed gaat, cijfer ik mezelf weg om hem te ontlasten. Ik draai het gezin en de huishouding wel. De schoonmaakster is helaas nog steeds niet vervangen dus daarom is er nog al wat meer te doen om het huis een beetje op orde te houden. Op zijn manier doet hij best wat thuis en verplicht hij mij tot niks, maar toch...

In het boek die Care for Woman mij aanraadde 'ook leuke meisjes worden 50' her ken ik veel van de overgangs bijwerkingen. Hormonen zorgen voor stemmingswisselingen, pijn in het lijf, extra kilos en een evaluatie over waar je nu staat in het leven horen erbij.

Hartkloppingen, verhoogde hartslag en ademhalingsproblemen ook? Waarom had het tweede vaccin zoveel effect? en waarom maar tijdelijk?

Dat je minder zorghormoon hebt als je ouder wordt merk ik zeker, ik laat het wat meer los. Ze redden zich wel. Zal ik dan nu eindelijk wat beter voor me zelf zorgen?

Ik heb eindelijk de earpods gekocht die zorgen dat het geluid wat dempt tijdens het werken, heerlijk.
Ik gun mezelf weer eens nieuwe kleren en heb nu toch maar eens de bril besteld. Ik zie nog prima, maar misschien is die zeurende hoofdpijn en vermoeidheid na een auto rit ook nog deel van een zichts probleempje ... Tja moeke wordt ouder...

Waarom is de overgang zo ingewikkeld en heeft niemand het juiste recept?

Ik zal de tips voor voeding ook weer eens wat actiever oppakken, de eerste spinazie soep met gember en knoflook is een feit....