Bijna 50

Wat verandert er als je 50 wordt. Niks toch, alleen maar mooi dat je weer een jaartje erbij krijgt.
Toch sluipt er wat ongemak naar binnen. Het lijf wil niet altijd meer wat ik wil, de conditie wordt minder, slapen gaat soms prima maar vaak ook niet.

En dan de kinderen, plots hebben ze je niet echt meer nodig. Mijn zoon heeft al een jaar highschool in de USA achter de rug. Amper 17 en meneer zat al in het vliegtuig, zomaar 10 maanden verweg. Wat was ik blij hem in de mei vakantie weer te zien. En wat is hij leuk. Door het tijdsverschil hebben we niet veel gebeld, hij is ook niet zo'n beller, net zijn moeder. Foto's maken vergeet hij meestal ook, ach ja was al te laat en er waren al fotos gemaakt. Hoe herkenbaar.
Mijn man, hun vader, is daar veel actiever in. Soms tot vervelends toe moeten we op de foto en hij post veel op social media. Wel leuk om af en toe dan de herinneringen weer te delen met elkaar.
Want we hebben al zoveel gedaan, veel reizen en avonturen beleefd, maar ook klussen in tuin en huis, gezellige borrel momenten of uit eten.
Tel je zegeningen hoorde ik vorige week bij een begrafenis van een oud tante. Nou, ik heb er velen, een trouwe lieve man, heerlijke zoon en dochter die gezond in het leven staan, een prachtige plek om te wonen, financieel geen zorgen.
En toch voel ik me soms niet zo tevreden. Ik hou mezelf tegen in de dingen die ik zelf wil. Vaak weet ik niet eens zo goed wat dan, en het leven gaat wel door. Waar ben ik nou trots op wat ik zelf heb gedaan. Mijn man kan zo een heel rijtje opnoemen. Daar staan ook nog wel eens wat dingen op die volgens mij toch meer van mij zijn, maar dat voelt dus kennelijk niet zo.

Wat mis ik toch? Bescheidenheid siert de mens was een van mijn moeders leuzen, maar is dat wel zo?
Vriendschappen lijken maar zo beperkt. Wie is er echt belangrijk en zal er altijd voor je zijn ook al zie je ze nu even niet?

Ben ik zelf wel zo'n trouwe vriendin? Ik ben vaak moe en de weken te vol om energie in anderen te steken, ik ben al blij als ik wat fijne momenten met mijn gezin heb. Maar vrienden worden nu wel belangrijker nu de kinderen hun eigen gang zullen gaan. Spontaan ergens een bakkie doen is wel goud waard.

De laatste maanden voor mijn 2de helft toch nog maar eens een aantal dingen activeren. Sociale contacten in het dorp en agenda voo rmeer cultuur ook echt doen! dit weekend gelijk maar eens naar Assen, een tentoonstelling van van Gogh.