Als.. nee
Daar zit je dan. Hele dag amper gegeten. Heel vroeg op bed. Nu klaar wakker..
Ik kan niet meer slapen. Gedachten stromen door mijn hoofd. Ook het gevoel van honger komt boven.
Daar zit je dan om half 2 in de nacht je crackers kaas te eten. Iets wat je de hele dag niet naar binnen hebt nu kunnen krijgen. Door spanning, stress en het gevoel dat alles niks meer uit maakte..
Ik merk het elke dag mee hoe erg ik mijzelf zonder het door te hebben heb verwaarloost..
Niet alleen lichamelijk maar ook psychisch..
In mijn achterhoofd Weet ik donders goed waarom.. toen dit begon nam niemand mij al serieus. Het was van het komt wel goed. Gewoon rustig aan doen. Je been is er niet af. Gewoon doorgaan.
Iedereen zijn problemen komen altijd boven mijne en ik ben mij still gaan houden. Online ben ik een open boek, maar in het echte leven heb ik dat afgesloten..
Niemand die het intresseerd hoe het met mij gaat. Zolang ik hun maar kan helpen. Dat doet pijn..
2 nachten terug sprak ik met een oude vriend. Ik voelde mij zo begrepen.. en de dag erop was het alsof we nooit gesproken hadden.. ik weet niet wat meer pijn deed.. het gevoel weer verraden te zijn of het feit dat ik geloofde dat er echt iemand voor mij wilde zijn..
Het is zo pijnlijk dat ik er niet over na wil denken. De neiging naar fysieke pijn is zo hoog, maar ik weet dat het niet goed voor mij is. Vanavond niet. Met deze hoge emoties weet ik niet of ik ooit zou kunnen stoppen..
Ik voel mij zo alleen..
justafriend, vrouw, 28 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende