45760/‘34 Genade en erbarmen worden als eigenschap
        
TOEGESCHREVEN AAN 
DE ZGN. ‘OTGOD’: 
erbarmend en 
genadig! 
Dat zijn woorden 
die we tegenwoordig 
niet meer 
zoveel gebruiken, 
maar die je nog wel elk jaar 
tijdens de paastijd horen in de Mattäus-Passion van Bach? 
Het Woord ‘erbarmen’ 
is in het Hebreeuws etymologisch verwant met het werkwoord
 ‘baren’... 
Dus als het gaat 
over erbarmen, 
dan is dìt deze innerlijke verbondenheid die je voelt met een ànder: 
de ònverbrekelijkheid 
van die relatie. 
Genade gaat over 
een basaal vertrouwen dat níet te verbreken is.
 In het Hebreeuws wordt hiervoor het woord cheen gebruikt: 
je gùnt èlkáár 
het vertrouwen...
‘t Jiddisch woord gein
 is dáár weer van afgeleid, je kunt ‘n geintje máken omdat je íemand gunstig gezind bent?!
Genade is niet met angst, 
maar met ons vertrouwen omgeven, 
dat íemand jou je goede 
èn minder goede kanten ‘gunt’,
 dàt is genade.
 Omdat diegene 
met wie jij innerlijk verbonden bent jou volledig kent 
en begrijpt!? 
Daarom ook wordt er 
in deze Bijbelse ‘testamentische’ verhalen ook zo vaak gesproken van het ‘verbònd’, 
omdàt ‘t óver ‘n ònverbrekelijke verbintenis gaat tussen 
de ‘mensch’ 
& “G D”?! 
‘n Verbond waar, 
ondanks het feit dat de mens 
en ‘t leven dit vaak op de proef stellen, 
er sprake is van ‘n 
onverbrekelijke 
trouw.
Dat was ook 
het hoofdkenmerk van mijn moeder:
 van haar 12de tot 21ste thuis in  Sliedrecht aan de Dijk, daarna onder het gezag van vele anderen in Den Haag, Amsterdam, Putten en Ermelo:
 ééuwen van houtvuur~kachels,
 koken op olie,
 wol, linnen, katoen, brood, boter, melk, kaas & eieren, groenten, granen, fruit, pomp~water, 
de olielampen, dakpannen, raamluiken, vensterglas, vitrages, gordijnen, je handen, vóeten, oren, ógen, 
mond, néus & elke zondag naar de kerk, ‘t dopen en de catechisatie, belijdenis,
 de psalmen en gezangen, kerkorgels, zangkoren, liefde en geduld,
 aandacht, eerlijkheid, genade en vertrouwen, school, werk,
 Dòrp, stad & land... 
Rivieren, strand, duinen,
 bos & hei!
En de jonge/ouwe Mor
 Asih trok de ‘Héle’ wereld in 
om er rond te lopen, te liften, te rijden, te varen en te vliegen... 
Dus geen wonder dat je van alles 
en nog wat tégen kòmt 
onderweg? 
Dromen worden nog veel intensiever 
dan voorheen! 
En alles heeft hier
met “al ‘t andere te maken”...... On-verbrekelijk naar 
het schijnt?! 
 
 
    
    
    Asih, man, 80 jaar
 
 
 
        Log in om een reactie te plaatsen.
 
    vorige
    volgende