TERUG GEKEERD!Drie maanden later, op 6 juli, 
werd hij gearresteerd en vastgezet 
in een interneringskamp in  Sleeswijk-Holstein: 
de Nederlandse regering vroeg om zijn uitlevering en op 14 januari ´46 
werd hij naar Nederland  overgebracht. Tot zijn proces zat hij
 in de strafgevangenis in Arnhem. 
Het vóórònderzoek duurde zo 
bijna anderhalf jaar, de rechtszitting vond plaats op 21 & 22 juli, & 
op 5 augustus ´48 deed de rechter uitspraak. Vanwege de belangrijke plaats die de represaille-
maatregel tégen Pùtten ìnnàm i/d áánklàcht, spraken de tijdgenoten al wel van
 hèt ´Pùtten-proces´! 
Bij ´t proces-Christiansen
 kwam de relatie tussen Christiansen  en zijn stafchef uitvoerig ter sprake. 
Dàt làg óók in de réde: schùld van de één disculpeerde de ander en omgekeerd! 
Ontegenzeglijk strekte daarbij ten voordele van Christiansen dàt Von Wühlisch, die destijds 
als getuige in ´t proces-Christiansen naar NL was overgebracht, inmiddels zelfmoord hàd gepleegd. 
Dùs samengenomen mèt de geestelijke verwàrring waaráán déze kennelijk al ten prooi gewéést wàs geruime tijd voorafgaande áán díe dáád, 
pleitte dàt stèrk tégen hem! 
Christiansens 
verdediger Arnold 
liet dan ook níets ná òm déze òmstandigheid úit te buiten? 
Níet Von Wùhlisch´ mening over Christiansen als een zèlfstandig dènkend 
èn óórdélend persoon betrok híj ìn zíjn betóóg, maar karakteriseringen van iemand als
Generaloberst Student, die vàn Christiansens geestelijke capaciteiten ´n héél wàt mìnder hoge pet ophad! Dé tactíek van de verdediging om Christiansen als ´slaaf´ van zíjn superieure èn uiterst geslepen chef-staf Von Wühlisch - die àlles àchter Cristiansens rùg bedìsseld zóu hèbben - ten tonele te voeren, bleef pèrs èn publíek 
àllerminst verbòrgen!
 De Maasbode schreef: 
´Tijdens het onderzoek heeft deze Christiansen 
vooral ook geposeerd als een eerlijke, ròndbòrstige zéémàn, 
die héél toevàllig ìn het léger terechtgekomen ìs? Híj zegt tot zijn ondervragers:
 ¨MIJNHEER, 
ÌK WÉÉT VAN NÍETS!
 ÌK NÀM NÓÓIT BESLÌSSINGEN, 
MAAR GING ÀF ÒP HET ÓÓRDEEL VÀN MIJN STÀFOFFICIEREN, 
EN ALS ZIJ, ALS ÉÉRLIJKE, GOEDE EN ANSTÄNDIGE MÀNNEN MÍJ ÀDVISÉREN: 
ZÓ EN ZÓ MÓET ´T GEBEUREN, WÀT MOET ÌK DAN, ÌK, 
EEN ÉÉNVÓUDIG ZÉÉMAN?¨´ 
En dàt was óók 
hèt betóóg van Christiansens verdediger. 
Híj beklèmtoonde dàt Christiansen zééman èn òfficíer wàs gewòrden zònder dáártóe ook maar 
enige opleiding te hebben genóten! 
Dáárdóór
 kwàm ´t, zei Arnold
 ´DAT CHRISTIANSEN DE MÌNDERE WÀS 
VÀN DE HÓGERE LÉDEN VÀN ZÍJN STÀF, 
DIE VÉÉLÀL UIT BEROEPSOFFICIEREN & OFFICIEREN MÈT ACADEMISCHE OPLEIDING BESTOND! HÍJ WÀS BÓVENDÍEN VÈRRE, ZÉÉR VÈRRE [...] DÉ MÌNDERE, 
WAT INTELLECT BETREFT, VAN DE RIJKSCOMMISSARIS ÈN ÓÓK ÈRG VÈR 
DÉ MÌNDERE VAN RAUTER! 
DÀT VÓELDE CHRISTIANSEN! 
ÈN HÈT RESULTÁÁT DÁÁRVÀN ÌS EEN ÒPBRÚISEN, RUWE ÒPWÈLLINGEN, 
ZOALS DÍE DÈS ZÉÉMÀNS ZÍJN! DÍE RUWE ÒPWÈLLÌNGEN, WANNEER HÍJ TE DÓEN HÉÉFT MÈT MENSEN, VÀN WÍE HÍJ ZÌCH 
DÉ MÌNDERE VÓELT!
[...] 
DÁÁRVÀN ZÍJN ÚITDRÙKKING, 
TÓEN HÍJ ZÉÉR TERÈCHT ÚITERST BÓÓS GEWÒRDEN ÌS 
ÒM WÀT ER ÌN PÙTTEN GEBÉURD WÀS, TOEN HÍJ HÈFTIG ÚITVÍEL 
ÈN ZÍJN GEMÓED LÙCHTTE IN KRACHTIGE 
ZÉÉMÀNSTÈRMEN!´ 
De àdvocáát dóelde 
òp Christiansens wóedende
reactie toen Von Wühlisch hèm 
óver de áánslag 
bíj Putten 
ìnlìchtte!
