27201 gezien de gebeurtenissen in WO II is het wel
BEGRIJPELIJK DAT DE ISRAELISCHE REGERING VASTBESLOTEN WAS OM DE JOODSE STAAT TEN KOSTE VAN ALLES TE BESCHERMEN!
Zoals we al eerder en vaker zagen
was HÈT voornaamste dóel van het israelische beleid
het verhinderen van enige vorm van Arabische opstand ÈN er verzekerd van zijn
dat de Arabische bevolking zich aan de regels hield!? Veel Arabieren waren bereid om zich wel
aan die omstandigheden aan te passen, maar de Arabische jeugd {al Shebab} kwam in opstand.
Met name de inbeslagname van enig Arabisch grondgebied op basis van de Wet op het Bezit van Afwezigen
uit 1950 & de afname van de Arabische invloed in de regio waren voor hen als een doorn in hun oog!
Maar wat kòn de israelische regering ànders dóen? Gedurende zijn hele 'sjemitische' bestaan is het
land altijd al bedreigd door Arabische 'sjemitische' staten, die vastbesloten waren & vaak nog
steeds zíjn om 'de joden te verdrijven'! Als 'n laatste bewijs daarvan is er die INTIFADA,
die de israelische controle over al z'n Arabische inwoners
moest en zóu ondermijnen
kost wat 't kost.
DAWOUD
is ongewtijfeld
tegen alle handelingen
van Israel om zichzelf tegen zijn vijanden te beschermen,
zoals bv. o.a. ook die aanval op 'n kernreactor in Iraq t.t.v. "SAddamn woestijn" &
de pogingen om de PLO uit Levanon te verdrijven: maar wèlk alternatief heeft het Israel van hier en nú?
Omringd aan alle kanten door tegenstanders en afgesneden van de steun van buitenaf heeft de joodse staat
altijd zichzelf tegen agressie móeten verdedigen! Maar dé agressor ìn die conflicten is Israel zèlf nooit geweest?
Wèl heeft 't geprobeerd zich als piepjong & oeroud relatief heel klein landje tegen allerlei aanvallen van her en der
te verdedigen, maar al doende heeft Israel ook al altijd weer gezocht naar wegen òm in harmonie samen te leven
met al haar buren! Dawoud schetst de recente geschiedenis van deze zoektocht naar vrede: hij merkt daar al op
dat 't Osloakkoord 'n kader voor onderhandlingen tussen de Israeli & de Palestijnen bevatte, ook al bleef Israel
de baas in Oost-Yeroesjalayiem en de nederzettingen en de economie van het land. De Palestijnen kregen de
Gaza-strook & Yericho weliswaar eerst nog maar in beperkte vorm van zelfbestuur waar het de algehele
gezondheidszorg, binnenlandse veiligheid, het onderwijs, de posterijen en toerisme betrof, maar Israel
behield de controle over Buitenlandse Zaken & algehele veiligheid!
Op de West-Bank/Yardeenoever zou Israel 'dominante partij' zijn
maar met de verkiezing van Benjamin
NETENJAHOE raakt Oslo op
een zijspoor bijna
alweer totaal
'vergeten'?
Asih, man, 80 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende