~
Iedere keer weer luister ik naar je tranen die vallen tussen de tralie van een hekwerk dat je zelf gebouwd hebt. Je wacht op een jongen, laat je door hem kwetsen en laat je dan troosten bij anderen in bed. Wanneer je hem gezien hebt, trek je je dagenlang terug, en laat je de mensen zorgen maken. Met je bloed schrijf je poëzie op je typemachine en ieder woord prent ik in mijn geest. 'Ik ben hier!', wil ik roepen. Maar wat heeft het voor zin, je ziet mij niet. Ik weet niet eens of ik gezien wil worden.
En in de tussentijd probeer ik weer contact te maken. Ik heb je gezegd dat je me gekwetst hebt. We begrijpen elkaar niet goed genoeg, maar dat is op te lossen. Het was niet mijn bedoeling contact te breken, ik wou slechts dichterbij komen. Alsjeblieft, laat mij binnen...
En in de tussentijd probeer ik weer contact te maken. Ik heb je gezegd dat je me gekwetst hebt. We begrijpen elkaar niet goed genoeg, maar dat is op te lossen. Het was niet mijn bedoeling contact te breken, ik wou slechts dichterbij komen. Alsjeblieft, laat mij binnen...
06 mrt 2018
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 05 nov 2023 Afbouwen 4: thuiskomen in je hoofd ( 1 )
- O 11 okt 2023 Afbouwen 3 en werken aan een beter functioneren
- O 09 okt 2023 Afbouwen 2
- O 06 okt 2023 Afbouwen ( 2 )
- O 07 aug 2023 Update over het leven
- O 17 mei 2023 Doodmoe
- O 20 sep 2022 Wandelen als medicijn ( 2 )
- O 13 mei 2022 Trouwjurken passen 2 ( 3 )
- O 08 apr 2022 Antigone - reflectie twee jaar later ( 5 )
- O 05 apr 2022 Trouwjurken passen ( 4 )
- O 23 aug 2021 Een bijzonder meisje
- O 12 aug 2021 Maandenlange ruzie
- O 21 apr 2021 Overwegingen rond medicatie 2 ( 2 )
- O 13 apr 2021 Overwegingen rond medicatie ( 3 )
- O 26 feb 2021 Vermoeidheid en nieuwe projectjes ** ( 2 )