Angst
Het is zo vreemd, wakker te worden uit een wereld die je dacht waarheid te zijn. Twee dagen heb ik doorgebracht in een wereld van angst, te bang om iemand te vertellen wat ik voelde. Hoe kan ik zo volledig vast hebben gezeten? Mensen roepen: "je moet een psycholoog zoeken, nu! Je moet nu bellen, je moet ons niet voor psycholoog gaan zien, of vervanger van Smartie. Je moet ons niet irriteren met je veel te moeilijk denken." Maar wat moet je als je met de telefoon al in de hand je bedenkt dat je niet eens weet waarvoor je een psycholoog nodig hebt? Je weet, het was voor faalangst, in eerste instantie. Maar dat was voor na de vakantie. En dat wat was vóórdat alles uit de hand liep en de coach zei: ik kan je niet meer genoeg helpen, je moet een psycholoog zoeken. Maar alles lijkt een warboel. Alles voelt koud en vreemd aan, maar overzicht is er niet.
Ik voelde me zo stom dat ik niet gebeld had, nog steeds niet. Ik was zo bang voor wat ze zouden zeggen wanneer ze het wisten, dat ik niet gebeld had. En die avond vertelde ik dat ik niet gebeld had omdat ik niet wist wat ik moest zeggen. Mijn ouders zeiden: wat was eigenlijk het plan? En toen wist ik pas dat ik ook niet wist wat het plan was. Het voelde zo stom. Alles liep door elkaar. Mijn vrienden blijven maar pushen: bel die psycholoog, ga naar de dokter, laat je doorverwijzen. Maar zelf weet ik niet eens waarvoor ik bellen ga. De nacht viel, de ochtend kwam. En weer belde ik niet. Ik wist dat ik niet wist waarvoor ik ging bellen en ik wist dat ik niet verwoorden kon hoe ik me voelde. Er was één vriendin die ik durfde vertellen dat ik niet gebeld had en dat ik niet wist wat ik moest zeggen aan de telefoon, omdat zij niet wist wat ik bellen moest. En zij vertelde: waarschijnlijk heeft alles met elkaar te maken, de faalangst en verwardheid, en als je belt en je vertelt hoe je je voelt, dan vragen ze waarschijnlijk wel door.
Hoe dom voel ik me nu! Ik was zo bang, maar de angst was zo irreëel... Ik wist niet eens dat ik bang was, ik dacht dat ik slechts verward was. Ik dacht dat ik me slechts sip voelde.
Mijn kans voor nu is bekeken. Het is weekend. Ik weet niet of ik terug ga vallen in de buien van gisteren, ik hoop dat ik zo mag blijven als ik nu ben. Ik weet in elk geval dat ik nu weet waarvoor ik staks kan gaan bellen...
Ik voelde me zo stom dat ik niet gebeld had, nog steeds niet. Ik was zo bang voor wat ze zouden zeggen wanneer ze het wisten, dat ik niet gebeld had. En die avond vertelde ik dat ik niet gebeld had omdat ik niet wist wat ik moest zeggen. Mijn ouders zeiden: wat was eigenlijk het plan? En toen wist ik pas dat ik ook niet wist wat het plan was. Het voelde zo stom. Alles liep door elkaar. Mijn vrienden blijven maar pushen: bel die psycholoog, ga naar de dokter, laat je doorverwijzen. Maar zelf weet ik niet eens waarvoor ik bellen ga. De nacht viel, de ochtend kwam. En weer belde ik niet. Ik wist dat ik niet wist waarvoor ik ging bellen en ik wist dat ik niet verwoorden kon hoe ik me voelde. Er was één vriendin die ik durfde vertellen dat ik niet gebeld had en dat ik niet wist wat ik moest zeggen aan de telefoon, omdat zij niet wist wat ik bellen moest. En zij vertelde: waarschijnlijk heeft alles met elkaar te maken, de faalangst en verwardheid, en als je belt en je vertelt hoe je je voelt, dan vragen ze waarschijnlijk wel door.
Hoe dom voel ik me nu! Ik was zo bang, maar de angst was zo irreëel... Ik wist niet eens dat ik bang was, ik dacht dat ik slechts verward was. Ik dacht dat ik me slechts sip voelde.
Mijn kans voor nu is bekeken. Het is weekend. Ik weet niet of ik terug ga vallen in de buien van gisteren, ik hoop dat ik zo mag blijven als ik nu ben. Ik weet in elk geval dat ik nu weet waarvoor ik staks kan gaan bellen...
15 jul 2017
- meld ongepast verhaal
-
*blue-sky*
zaterdag 15 juli 2017 07:37
Naar dat je zo'n angst hebt. Kan je op de website van de psycholoog niet een contact formuliertje invullen om je aan te melden of terug gebeld te worden? Mogelijk is die stap makkelijker? Of eerst via je huisarts als je een fijne huisarts hebt? Laat hem desnoods lezen wat je schrijft. En kan je coach hier nog iets in betekenen? Kan zij je helpen een plan te maken?
-
oeleboele
maandag 17 juli 2017 00:08
mijn huisarts vroeg helemaal niet zo veel toen ik een doorverwijzing wou. Wat je moet benadrukken is dat je niet lekker in je vel zit en hulp nodig hebt omdat je gemerkt hebt dat je omgeving dit niet kan geven. Het is heel logisch dat je niet precies weet hoe of wat, dat ga je samen met de psycholoog uitzoeken!
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 05 nov 2023 Afbouwen 4: thuiskomen in je hoofd ( 1 )
- O 11 okt 2023 Afbouwen 3 en werken aan een beter functioneren
- O 09 okt 2023 Afbouwen 2
- O 06 okt 2023 Afbouwen ( 2 )
- O 07 aug 2023 Update over het leven
- O 17 mei 2023 Doodmoe
- O 20 sep 2022 Wandelen als medicijn ( 2 )
- O 13 mei 2022 Trouwjurken passen 2 ( 3 )
- O 08 apr 2022 Antigone - reflectie twee jaar later ( 5 )
- O 05 apr 2022 Trouwjurken passen ( 4 )
- O 23 aug 2021 Een bijzonder meisje
- O 12 aug 2021 Maandenlange ruzie
- O 21 apr 2021 Overwegingen rond medicatie 2 ( 2 )
- O 13 apr 2021 Overwegingen rond medicatie ( 3 )
- O 26 feb 2021 Vermoeidheid en nieuwe projectjes ** ( 2 )