Nadeel kaartjes MD & mijn moeder :S
Hallo lieve LL lezers,
Tja dit MOET eventjes LL want inmiddels weten veel te veel mensen de weg naar mydiary te vinden. Dit komt door jullie kaartjes waar ik natuurlijk mega blij mee ben en in het begin twijfelde ik nog eventjes of ik ze wel op moest hangen ivm mensen die ze per ongeluk zouden lezen en daardoor op MD zouden gaan zoeken naar Lara.. al is zoeken dan al niet eens nodig meer… Zoals sommige misschien al gezien hebben/hadden heb ik al mijn verhalen van voor mijn ziekte maar op LL of privé gezet. Van de andere kant krijg ik zoveel leuke kaartjes van jullie die ik gewoon graag op wil hangen en dat heb ik dus gedaan…
Met het gevolg dat gister mijn moeder (aaaghhhr ik kan der niet uitstaan) kaartjes van jullie stond te lezen en ze stelde geen vragen van “hoezo staat hier lara?” “Wat is MD” “Wat is mydiary” Ik weet gewoon 100% zeker dan wel niet 200% zeker dat die thuis meteen is gaan googlen : Lara MyDiary
Ik baal hier van. Helaas is het niet anders en misschien kan ik ooit met een andere naam of wat dan ook terug komen maar voor nu is het wel even jammer dat ik me nu beperkt voel in mijn eigen dagboek. Gelukkig bestaat er nog zoiets als een LL waar ik dit soort ‘frustraties’ kwijt kan..
Over mijn moeder gesproken, die vraag kreeg ik via privé berichtjes al een aantal keer.
Zoals mijn LL lezers vast wel weten is mijn moeder narcistisch en is daar geen land mee te bezeilen… Op de ochtend dat mijn huisarts vertelde dat ik waarschijnlijk leukemie had zijn Pim en ik toch maar naar mijn ouders gegaan om het te vertellen onder het motto ‘het zijn toch mijn ouders’ Ze (vooral mijn moeder) reageerde echt kut. De huisarts zou het gewoon fout hebben want die dokter van mij (tis ook die van haar) is maar een lamlul enz.
In de avond ben ik opgenomen en heeft Pim ze ingelicht, de volgende ochtend kwam mijn vader langs (wat al wat aan de late kant is natuurlijk) en pas 3 dagen later mijn moeder (excuus??? Ze moest die andere dagen trainen voor het zwemmen, zwemmen is haar obsessie, narcisten hebben vaak een obsessie) goed… hier in het ziekenhuis waren natuurlijk alle verpleegsters en dokters helemaal verbaasd dat mijn ouders nog leefde en niet meteen naast mijn bed hadden gestaan. Gelukkig heb ik Pim en fantastische vrienden!!
Na het eerste bezoekje van mijn moeder belde mijn vader de volgende dag om te zeggen dat mama zich niet welkom had gevoeld (Ik ben al ruim 3 jaar niet welkom in hun huis) Dit gesprek is toen enorm geëscaleerd en opeens zei mijn vader dat ik moest kiezen : OF ze mochten gewoon langskomen OF ze zouden het contact helemaal verbreken. Toen hij dat zei heb ik de telefoon opgehangen maar na 5 minuten dwongen Pim en zelfs mijn zusje mij om toch mijn vader terug te bellen want dit was wel heel drastisch. En natuurlijk wilde ik dit ook niet, zeker nu niet.
Op de achtergrond hoorde ik mijn moeder toen hysterisch huilen en mijn vader had blijkbaar een deur doormidden geslagen, dus ik dacht “aaaah eindelijk komt jullie schuldgevoel naar boven”
Inmiddels weet ik…. NIKS is minder waar.
In de eerste week zijn mijn ouders financieel gaan helpen en dure cadeaus gaan geven (ik ben een kanker patiënt met een koelkastje op haar kamer) en eigenlijk had ik de afspraak met ze gemaakt dat ze 1x in de week langs zouden komen en dit van te voren zouden melden… helaas hebben ze zichzelf ingekocht en nu denken ze ook het recht te hebben hier zomaar en vaker te kunnen komen…
Ja DIT krijg ik er ook nog even bij… . inmiddels heb ik allemaal nachtmerries over mijn moeder dus dat ze me geen goed doet is duidelijk maar het maakt het zo moeilijk dat ik weet dat zij een persoonlijkheidstoornis heeft en dus niet doorheeft WAT ze doet.
Ik ga hier een gesprek over krijgen met artsen en hoe het beste aan te pakken en zo…
Tis fijn om het in ieder geval nu even van me afgeschreven te hebben… want mijn moeder is vieze spelletjes aan het spelen over mijn rug. Ze heeft het als ze hier is ook alleen maar over zichzelf en gister avond terwijl ik 39,7 graden koorts had durfde ze het te zeggen dat ik me niet zo aan moest stellen want ik wist dat ik zo ziek zou gaan worden van de chemo.
Tja en normaal kan ik denken “jij bent ziek” maar nu heb ik het zelf veel te zwaar omdat er in mijn achterhoofd bij te houden. En ik weet gewoon als ik ga zeggen dat ik haar niet meer wil zien dat ik mijn vader kwijt raak EN dat mijn broertje dan met 2 doorgedraaide mensen in één huis moet wonen en tja dat kan ik dat menneke niet aandoen.
Aaaaggghhhrrr gedoe!!
En voor nu ga ik proberen te genieten van het moment dat ik me even wat sterker voel.
Tja dit MOET eventjes LL want inmiddels weten veel te veel mensen de weg naar mydiary te vinden. Dit komt door jullie kaartjes waar ik natuurlijk mega blij mee ben en in het begin twijfelde ik nog eventjes of ik ze wel op moest hangen ivm mensen die ze per ongeluk zouden lezen en daardoor op MD zouden gaan zoeken naar Lara.. al is zoeken dan al niet eens nodig meer… Zoals sommige misschien al gezien hebben/hadden heb ik al mijn verhalen van voor mijn ziekte maar op LL of privé gezet. Van de andere kant krijg ik zoveel leuke kaartjes van jullie die ik gewoon graag op wil hangen en dat heb ik dus gedaan…
Met het gevolg dat gister mijn moeder (aaaghhhr ik kan der niet uitstaan) kaartjes van jullie stond te lezen en ze stelde geen vragen van “hoezo staat hier lara?” “Wat is MD” “Wat is mydiary” Ik weet gewoon 100% zeker dan wel niet 200% zeker dat die thuis meteen is gaan googlen : Lara MyDiary
Ik baal hier van. Helaas is het niet anders en misschien kan ik ooit met een andere naam of wat dan ook terug komen maar voor nu is het wel even jammer dat ik me nu beperkt voel in mijn eigen dagboek. Gelukkig bestaat er nog zoiets als een LL waar ik dit soort ‘frustraties’ kwijt kan..
Over mijn moeder gesproken, die vraag kreeg ik via privé berichtjes al een aantal keer.
Zoals mijn LL lezers vast wel weten is mijn moeder narcistisch en is daar geen land mee te bezeilen… Op de ochtend dat mijn huisarts vertelde dat ik waarschijnlijk leukemie had zijn Pim en ik toch maar naar mijn ouders gegaan om het te vertellen onder het motto ‘het zijn toch mijn ouders’ Ze (vooral mijn moeder) reageerde echt kut. De huisarts zou het gewoon fout hebben want die dokter van mij (tis ook die van haar) is maar een lamlul enz.
In de avond ben ik opgenomen en heeft Pim ze ingelicht, de volgende ochtend kwam mijn vader langs (wat al wat aan de late kant is natuurlijk) en pas 3 dagen later mijn moeder (excuus??? Ze moest die andere dagen trainen voor het zwemmen, zwemmen is haar obsessie, narcisten hebben vaak een obsessie) goed… hier in het ziekenhuis waren natuurlijk alle verpleegsters en dokters helemaal verbaasd dat mijn ouders nog leefde en niet meteen naast mijn bed hadden gestaan. Gelukkig heb ik Pim en fantastische vrienden!!
Na het eerste bezoekje van mijn moeder belde mijn vader de volgende dag om te zeggen dat mama zich niet welkom had gevoeld (Ik ben al ruim 3 jaar niet welkom in hun huis) Dit gesprek is toen enorm geëscaleerd en opeens zei mijn vader dat ik moest kiezen : OF ze mochten gewoon langskomen OF ze zouden het contact helemaal verbreken. Toen hij dat zei heb ik de telefoon opgehangen maar na 5 minuten dwongen Pim en zelfs mijn zusje mij om toch mijn vader terug te bellen want dit was wel heel drastisch. En natuurlijk wilde ik dit ook niet, zeker nu niet.
Op de achtergrond hoorde ik mijn moeder toen hysterisch huilen en mijn vader had blijkbaar een deur doormidden geslagen, dus ik dacht “aaaah eindelijk komt jullie schuldgevoel naar boven”
Inmiddels weet ik…. NIKS is minder waar.
In de eerste week zijn mijn ouders financieel gaan helpen en dure cadeaus gaan geven (ik ben een kanker patiënt met een koelkastje op haar kamer) en eigenlijk had ik de afspraak met ze gemaakt dat ze 1x in de week langs zouden komen en dit van te voren zouden melden… helaas hebben ze zichzelf ingekocht en nu denken ze ook het recht te hebben hier zomaar en vaker te kunnen komen…
Ja DIT krijg ik er ook nog even bij… . inmiddels heb ik allemaal nachtmerries over mijn moeder dus dat ze me geen goed doet is duidelijk maar het maakt het zo moeilijk dat ik weet dat zij een persoonlijkheidstoornis heeft en dus niet doorheeft WAT ze doet.
Ik ga hier een gesprek over krijgen met artsen en hoe het beste aan te pakken en zo…
Tis fijn om het in ieder geval nu even van me afgeschreven te hebben… want mijn moeder is vieze spelletjes aan het spelen over mijn rug. Ze heeft het als ze hier is ook alleen maar over zichzelf en gister avond terwijl ik 39,7 graden koorts had durfde ze het te zeggen dat ik me niet zo aan moest stellen want ik wist dat ik zo ziek zou gaan worden van de chemo.
Tja en normaal kan ik denken “jij bent ziek” maar nu heb ik het zelf veel te zwaar omdat er in mijn achterhoofd bij te houden. En ik weet gewoon als ik ga zeggen dat ik haar niet meer wil zien dat ik mijn vader kwijt raak EN dat mijn broertje dan met 2 doorgedraaide mensen in één huis moet wonen en tja dat kan ik dat menneke niet aandoen.
Aaaaggghhhrrr gedoe!!
En voor nu ga ik proberen te genieten van het moment dat ik me even wat sterker voel.
01 sep 2008 - bewerkt op 11 okt 2009
- meld ongepast verhaal
-
*.Angel.*
maandag 01 september 2008 15:22
Het gedrag van je moeder (en vader) is ronduit achterlijk, ik vind het nog knap dat je er zo rustig onder lijkt te blijven. Het laatste wat jij nu nodig hebt is dat soort gezeik. Maar net wat je zelf zegt, je ben gezegend met Pim en zulke lieve vrienden waar je op kunt steunen
Ik ben nog steeds behoorlijk inspiratieloos wat een kaartje betreft, ik wil iets liefs schrijven, iets dat toevoegt, maar ik weet niks. Ik begrijp trouwens heel goed dat je verhalen prive bent gaan zetten, het is in geen enkel geval fijn als iemand er achter komt dat je een openbaar dagboek bijhoudt. En ik hoop dat je je hoe dan ook af en toe nog in je LL terug kan trekken.
Zet hem op lieve Laar, ik ben trots op je
-
Gewoon ik
maandag 01 september 2008 18:28
Damn, 't is lief bedoeld, maar om eerlijk te zijn vind ik dat ook een beetje stom van de MD'ers? Ik zou NOOIT iemand 'zomaar' een kaartje sturen met ook maar 1 woord over MD erop als ik zou weten dat diegene daardoor wel eens 'betrapt' zou kunnen worden. Ik heb je om die reden dus ook niets gestuurd, ik zou het zelf echt vervelend vinden als mensen die ik ken me zouden gaan zoeken op MD.
Trouwens, eh, hoe hebben ze allemaal je adres?
Je ouders klinken dramatisch. Wat een reactie op een zieke dochter, tering. Ik heb er geen woorden voor. Je klinkt er zelf vrij nuchter onder maar ik vind het echt erg voor je. Gelukkig heb je vrienden (en Pim) die je in plaats van je ouders - die normaal een hoofdrol vervullen in dit soort situaties - kunnen steunen.
Sterkte lief Laraatje -
France
maandag 01 september 2008 18:57
pfft, dit is wel heel naar. Je hebt al een hoop te verwerken en dan komt je moeder 'daar ook nog bovenop'. Ik hoop dat je je blijft realiseren dat het jouw leven is en dat jij het recht hebt om ze te weigeren als ze langskomen, hoe moeilijk dat ook is.
Denk dat het heel goed is dat je een gesprek hebt met die arts(en).
Echt ongelofelijk hoe sterk je bent en hoe groot je je houdt.
Tsjah, dat van md'ers is inderdaad lastig, want er is niemand die in het echt Gewoon Ik of *.Angel.* heet. France kan dan weer wel (dat zal je dan ook tegenkomen) maar toch.
Succes er mee, een ander account kan inderdaad altijd nog maar is zo jammer.
goh, wilde dat ik iets zinnigers te melden had.
Hoop dat je je een beetje ok voelt naar omstandigheden enzo.
Liefs enz x -
Elja
maandag 01 september 2008 23:12
Behoorlijk balen van je ouders ja. Zoiets wil je er toch niet bij hebben.
Hmm, die kaartjes, daar had ik zo nog helemaal niet over nagedacht. Maar het is lief bedoelt he.
Wanneer je beter bent kijken we wel hoe we het oplossen met je verhalen. Daar bedenken we vast wel een handige oplossing voor.. -
Robyn (opgeheven op 30-4-2011)
dinsdag 02 september 2008 05:35
Sprakeloos...
-
Nathalie
dinsdag 02 september 2008 08:47
Ah wat naar. Maak je er niet te druk om. Je hebt genoeg aan je hoofd nu. Hou je rustig!
zz -
anouk
dinsdag 02 september 2008 09:00
sorry dat ik het zeg, het zijn je ouders, maar ze moeten zich echt schamen!! ze maken gewoon gebruik van de situatie, ongelooflijk. verspil er niet teveel energie aan, die kan je veel beter gebruiken!!!
-
CrazY*
woensdag 03 september 2008 20:08
Ze zouden zich inderdaad FLINK moeten schamen.
Hele dikke knuffel voor je. -
Bessie
vrijdag 05 september 2008 19:06
Ik heb er bewondering voor dat je zo rustig blijft in deze situatie. Ik zou heel "licht ontvlambaar"zijn in jouw situatie en flink ruzie hebben met min ouders ben ik bang.
En dat terwijl jij nu al zoveel op je bordje krijgt...
Ik ben zó blij dat Pim er voor je is!!!
Knuf
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 22 sep 2011 10 jaar MyDiary ( 11 )
- O 11 okt 2009 hoi lieve mensen ( 35 )
- O 12 okt 2008 Bedankt iedereen! ( 83 )
- O 07 okt 2008 Afscheid ( 276 )
- O 16 sep 2008 Nog eens naar het randje... ( 56 )
- O 13 sep 2008 echt het randje... ( 76 )
- O 06 sep 2008 DE dip & Kaal ( 45 )
- O 04 sep 2008 nog 49 minuten... ( 39 )
- O 03 sep 2008 Grrrrrr ( 11 )
- O 03 sep 2008 kut medicijn tegen jeuk jeuk jeuk jeuk jeuk jeuk ( 16 )
- O 03 sep 2008 Pruik ( 25 )
- O 01 sep 2008 Nadeel kaartjes MD & mijn moeder :S ( 9 )
- O 01 sep 2008 jeuk is niet leuk ( 31 )
- O 28 aug 2008 even kort... ( 34 )
- O 27 aug 2008 Klote dag ( 39 )