Zwijgend is goud - Dag 6
Ik hou de typfout erin - vond hem wel leuk.
Uitdagende maand - op dag 2 kreeg ik een bericht als nasleep op een ingewikkelde zakelijke interactie en toen werd ik echt op de proef gesteld.
Meen ik wat ik zeg. Dat ik echt al mijn gedachten door de zeef van Aristoteles zal laten gaan en aan de Bijbel zal toetsen voordat ik ze deel. (Niet per se in die volgorde, overigens, maar de retorische flow liep zo beter in mijn ogen.)
Een mens moet haar normen en waarden overal op toepassen, vind ik, want je professionele houding druppelt altijd wel door in je privéhouding, linksom of rechtsom. Hóe, dat is de eeuwige balansoefening.
Ik merk op dat ik eenzelfde soort struggle voel als de eerste keer dat ik deze challenge deed.
Volledig zwijgen is makkelijker voor mij, net als helemaal geen snoep eten. Al kan ik ook genieten van uitstel van plezier. Elk uur een klein koekje od zuigsnoepje. Sparen. Maar volledige zelfonthouding vind ik een stuk makkelijker.
Enfin.
Filteren terwijl je gedachten minimaal 120 km/u gaan normaalgesproken is geen gemakkelijke opgaaf.
Mijn innerlijke stem wordt wel (nog) sterker zo.
Het is best fijn om een gedachte te hebben en je te beseffen dat niet alles gezegd hoeft te worden, ook niet als het niet per se kwetsend is.
Is het nuttig?
Is het het juiste moment ervoor?
Praten om het praten kan ik wel, het studentiekoze lullepotten is een soort van familietijdsbesteding. Van jongs af werd ik gebombardeerd met het verzoek om een goed verhaal te vertellen of iets voor te dragen, zingen of te dansen.
Maar voor alles is er een tijd, en voor alles een seizoen. Ook uit Ecclesiastes.
knowthyself, vrouw, 30 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende