Ne te quaesivaris extra - dag 17

Zo, dat is weer even geleden.
***

Day 17
“A man should learn to detect and watch that gleam of light which flashes across his mind from within, more than the lustre of the firmament of bards and sages. Yet he dismisses without notice his thought, because it is his. In every work of genius we recognize our own rejected thoughts: they come back to us with a certain alienated majesty.” —Emerson

Recall a time or two in which you had an idea for something, left it as an idea, and saw someone take advantage of it later. Are you glad you didn’t pursue the thing? If not, what can you do differently in the future when an idea grabs you? Try to be specific; a bold claim of, “I’ll seize the opportunity!” will likely leave you in the same situation again. What’s the plan?

***

Ik kan me eigenlijk niet herinneren dat ik ooit een idee had dat later precies zo door iemand anders werd uitgevoerd. Maar wat ik wél vaak heb meegemaakt, is dat ik een idee had, het voor me hield of aarzelend uitte — en dat iemand anders het dan wél duidelijk of overtuigend bracht. Bijvoorbeeld tijdens een masterclass: ik had een oplossing in mijn hoofd, maar ik twijfelde aan mijn formulering en liet het moment voorbijgaan. En dat voelt achteraf best stom.

Het zijn juist die momenten waarop ik iets had willen zeggen, doen of delen — maar mezelf inhield — die blijven knagen. En dat heeft me aan het denken gezet: wat wil ik in het vervolg anders doen?

Mijn plan van aanpak
Ik ben me meer gaan verdiepen in hoe ik mijn energie en aandacht beter kan richten. Een belangrijk hulpmiddel daarin is de 5-secondenregel van Mel Robbins: zodra ik een idee heb dat bij me blijft hangen, tel ik af (5,4,3,2,1) en zet ik een eerste kleine stap. Niet nadenken, gewoon beginnen. Dat helpt me om uit de twijfel en in de actie te komen.

Daarnaast ben ik bezig met Covey’s tweede gewoonte — beginnen met het einddoel in gedachten — en bekijk ik mijn taken via de Eisenhower-matrix. Wat is echt belangrijk? Wat lijkt urgent, maar leidt me eigenlijk af? Ik probeer zo steeds beter te kiezen welke ideeën mijn aandacht waard zijn.

Want ik heb veel interesses. Té veel soms. Daardoor versnippert mijn energie, en houd ik alleen tijd over voor een paar grote projecten (zoals mijn studies en vrijwilligerswerk), naast familie, huishouden, mijn gezondheid en sociale contacten. Maar ik wil méér ruimte maken voor ideeën die me echt laten voelen dat ik lééf — die me uitdagen, laten groeien, en misschien zelfs iets kunnen betekenen voor anderen.

Hoe ik dat concreet wil maken
Ik ga mijn ideeën niet meer zomaar op de misschien ooit-stapel leggen. In plaats daarvan:

Houd ik een ideeënlijst bij met drie kolommen:

Het idee

Waarom het past bij mijn waarden of doelen

Wat de eerste mini-stap is (die binnen 15 minuten kan)

Koppel ik ideeën aan wie ik wil zijn: ik wil een mens zijn die nieuwsgierig blijft, die haar creativiteit inzet en tegelijk trouw blijft aan haar waarden.

Gebruik ik mijn agenda bewust: als iets echt de moeite waard is, krijgt het een plek in mijn planning. Dan merk ik vanzelf of het haalbaar is, of dat ik iets anders moet loslaten.

Weet ik dat falen oké is: als een idee nergens toe leidt, dan is dat niet erg. Dan was het een oefening, een ervaring, of gewoon nog niet het juiste moment.

Ik hoef niet alles te doen. Maar ik wil wél trouw zijn aan wat er in me opkomt. Die ‘gleam of light’, zoals Emerson het noemt — die flits van inspiratie — verdient het om gehoord te worden. Al is het maar door mijzelf.