Er was weer een flinke discussie ook deze keer raakten mijn zenuwen op door mijn oma.
We hebben zoals al getypt een huis gekregen dus over een maandje zijn we weg van mijn omaen opa.


Het is 2 km van hier. niet ver toch?
Maar nee mijn oma begon gistere eee nu zien we elkaar maar 1 keer per maand, jullie willen van mij weg,jullie moesten opa of mij meemenem toen jullie het huis gingen kijken ( dat zei kan uitkiezen waar we wonen

),en allemaal zo bullshit..
Mijn vader(moederskindje) zei alleen maar moeder je maakt me zorgen

Mijn geduld raakte op ik zei tegen haar kwad: wat moeten jij of opa ons huis uitkiezen, is toch niet jullie huis, ze lachte alweer met haar neppe lach haha ik stond op en zei aleen tegen me vader ik kan er niet naar luisteren



Later zei mijn moeder keihard de mening tegen haar

Zo van : Je zoon ( mijna vader) is 44 kan hij zijn eigen huis niet kiezen, wij vonden het huis mooi dus pakken we het ook, we blijfen in dezelfde stad door jou en opa mijn kinderen(dus ik en me broertje) wouden naar een andere stad, je moet voor ons blij zijn, integendeel je bent helemaal negativ veranderd . Ook kreeg me oma flink nog wat gezeik door me opa



Maar het meeste irriteert mij dat mijn vader altijd altijd de kant van mijn oma kiest. Ook zoals vandaag toen we buiten het hondje gingen uitlaten. We begonnen er met zn 2 erover over de discussie van gister. Ik zei dat ik er genoeg van heb enz. Maar toen kwam dat weer naar boven waar ik zo bang van was, hij zei : Ik kan haar begrijpen (mijn oma)



en nog een paar dingen weer allemaal VOOR mijn oma. ik zei vader ik heb allang gevoel dat jij meer van oma houd dan van ons ( je eigenkinderen). Hij zei nee ik hou meer van jullie maar ik geloof er niks van , want mensen kunnen een ding zeggen, maar hoe ze doen laat zien hoe ze echt zijn en wat ze willen.
Ook zei hij ik zei toch tegen jou dat je naar psychiater beter gaat want je krijgt altijd zulke depressies ( ik heb het niet gezegd maar de depressies komen altijd door mijn oma, en k ga niet doorr haar naar een psychiater.
Later heb ik mijn moeder verteld over het gesprek met me vader en hoe hij alweer de hele tijd zijn moeder verdedigd, maar niet ziet wat met mij gebeurd.
Ze heeft toen weer met me vader gesproken over de psychiater en dat mijn oma me gek maakt.
Dat hij nu eindelijk kiest tussen zijn moeder of zijn kind. en dat hij stopt met praatjes tegen mij alsof ik een 12 jarig kind ben.



Ik zeg altijd tegen me zelf



een beetje nog een beetje nog, dan kom ik haar huis nooit meer binnen ook al woon ik 2 km vandaan