Het is een ogenblick die je het leven neemt

Wat is met ons gebeurd?
Je bent me vreemd geworden
ik kijk je aan, en voel ik ben bij je niet meer geborgen
Wij twee wouden praten, nu ruzien we weer
Als je eerlijk bent, weetje, dat ik dat niet verdiend heb
Een beetje krijg ik angst, dat je niet meer houden kunt
Dat jij gevoelns die ik heb, niet meer wederzijds kan maken.
Het maakt mij ziek, als je zegt dat het niet klopt
Je praat over het grote geluk
maar doet alsof je een kind bent
Waarom, doe je mij dat aan?
Waarvan komt de haat in jou?
Ik wou niet geloven, dat ik mijn plaats verlies
De plaats in jou hart, diep tot in je ziel
Nu zitten je gezichtuitdrukingen
als een strik om mijn keel
Je luistert niet meer naar mij
Ik heb geen betekennis meer
Mijn gedachten vliegen door de kamer,
heen en weer.
Je bent bang, het is oke,
als je daarom vlucht
Beter je gaat nu, Voordat je mijn tranen ziet

Het is een ogenblick, die je het leven neemt
en het maakt niks uit als wij 2 ertegen zijn
want al ons levenslot
wij wachten op de dag,
en het verlies gaat komen
als een nagel in de doodkist

Ik rijd naar huis nu,
ik heb haar losgelaten
Was ik een meisje,
zou ik deze twee alinea`s haten
Ik kom niet klaar met haar
Ik kom niet klaar met mij
Ik weet nog hoe ik haar gezien heb,
in de zaak hier,
Zij leesde de krant en dronk haar koffie.
Ik wist dat ik nu de moeder van mijn kinderen zie.
en als ze opeens lachte,
klonk het als engelenstemmen.
Het klonk zo schatig, alsof de kleinen engelen zingen.
Het is feit, dat deze vrouw iets bijzonders is
en als ze kijkt, is het alsof men de zon vergeet.
Dit geschenk van god.
en men mist een persoon
eerst plotseling dan,
als de moment weg is.
Als je een telefoontje krijgt,
en zij in coma liggt.
Het halt je naar onder,
alsof men helemaal geen cocaine snuift
Ik sla een gat in de wand, met de vuist
Ik heb angst, Angst van de weg op naar het ziekenhuis



Ik geloof, je kan me horen
ik ben nu hier bij jou
Wij twee weten,
tussen ons is veel gebeurd.
Hoe je hier liggen moet en
kunstmatig beademt word.
Egaal wat was.
vandaag blijf ik tot je adem sterft.
De artsten zeggen vandaag zal je van ons gaan
Ik hoor je zwak hart slaan,
en mij komen de tranen.
Ik wou jou zoveel zeggen
Ik wou het goedmaken
Ik bied, dat je merkt.
hoe ernstig mij deze woorden zijn.
Ik weet, de engelen zullen zich goed
om jou ziel zorgen.
en ook een vlinder zal komen,
net als toen aan die morgen.
Laat je angst hier,
neem mijn hoop mee.
Ik weet, voor elke mens
is de dood een compromis
Ik zou mijn hart geven.
Ik zou jou tot in de hemel dragen
Je daar slapen leggen en de pijn nemen.
Maar het is jou reis, ik kan je niet begeleiden
God wil,
dat ik bij deze reis niet erbij ben.

Hele mooie Liedje krijg tranen van, hier heb ik het vertaald in nls