Vreemde wereld
Ik weet nog spraken ovet het lot. Je had gedroomd over het huis van mijn ouders zonder dat je daar kennis over had. Over hoe hopeloos romantische het voelde na al die jaren en zo snel vertrouwd.
Ik geloof niet. Niet in het lot. Ik weet dat jij alles bent wat ik heb gezocht. Snap dat wij toen niet werkte. Maar nu? Nu was ik te laat. Jij hebt een heel leven opgebouwd. Maar het voelt niet alsof het te laat is. Het voelt alsof ik precies op tijd ben. Ik loop niet weg. Niet nog eens
Maar ik kan niet ontkennen alsof het voelt dat wij weet naar elkaar toe zijn gedreven. Onpraktisch maar precies optijd.
Ik kan niet ontkennen alsof het voelt alsof wij bij elkaar horen. Meer dan kei verliefd (37 jaar oud inmiddels). Niet een nodige afleiding. Maar alsof jij en ik samen horen te zijn. Of we nou willen of niet.
Ramblings of a fool in love
Dead-poet, man, 37 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende