Verwrongen Wereld #10

De hele straat... het was donker, kaal. Een pikzwarte lucht zorgde voor een lugubere sfeer. Het was zo zwart, dat ik niet eens de lucht herkende. Ik keek als het ware tegen een zwarte plafond aan. De straatlantaarns schenen een raar soort licht, niet het licht wat wij gewend zijn.
Was dit dan de reden waarom ik een pistool in mijn broekzak stopte? Was dit de reden waarom het gebarste eitje leeg was? Was dit de reden waarom ik eigenlijk niet mocht teruggaan? Was dit de reden waarom deze straat eerst vol met volgroeide bomen stond? Was mijn instinct dan tegen de wil van de onbekende? Ik aarzelde niet en liep naar de straat waar de resterende huizen nog bezocht moesten worden. Maar waarom ik dit moest doen met een pistool op zak, wist ik niet. Het eitje wat ik meenam, was ook zinloos blijkbaar. Maar het pistool kon wellicht van pas komen. Vooral in deze donkere straat. Het leek verdomd veel op een animatie. De wereld waarin ik liep was vervormd, verwrongen en geprogrammeerd om mij een spel te laten spelen met de werkelijkheid. Een wereld dat gemaakt was door de onbekende. Een wereld waarin mijn gedachtewereld een martelkamer was, waarin al mijn dierbaren zonder pardon werden geëxecuteerd.

06 feb 2015 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Nunebbel
Nunebbel, man, 32 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende