Update werk

Ik ben een tijdje niet heel actief geweest hier. Ik ben natuurlijk in augustus begonnen met een baan in loondienst, voor het eerst sinds zo’n 13 jaar. Er was geld nodig, en eigenlijk had ik ook een stukje stabiliteit nodig. En, dacht ik, deel uitmaken van een team is ook wel fijn.

Inmiddels is het december en kijk ik heel anders naar de situatie. Het ziet er niet bepaald positief uit. Als eerste heb ik een collega die werkelijk alle energie uit me slurpt. Deze man heeft qua ‘rangorde’ een vergelijkbare functie als ik en we moeten veel samenwerken. Een samenwerking die al vanaf het begin dramatisch verloopt.
Deze man heeft ernstige narcistische trekken. Vindt zichzelf fantastisch, praat negatief over iedereen en communiceert nergens over. Met andere woorden: hij is bezig met het bedenken van campagnes, zonder deze ooit te bespreken met de rest van het team. Het is één grote solo-act. Als ik dan toch teksten moet schrijven, dan doet hij er vervolgens niets mee en schrijft zelf wat. Of hij plaatst ze wel, maar verandert ze volledig - zonder dit te communiceren. Vaak maakt hij het er niet bepaald beter op en ontstaan er idiote spelfouten.
Er wordt gelogen, verdraaid. En alles is een discussie. Het begon met mondelinge afspraken die opeens anders waren, of ‘nooit had plaatsgevonden’. Ik besloot dus alles maar te mailen, toen kreeg hij ‘opeens’ de mails nooit. Veranderingen op de website ‘had hij niet gedaan’, en was ook niet te controleren, want iedereen logde in onder dezelfde naam. Ik heb er toen voor gezorgd dat iedereen een eigen login kreeg, maar dat heeft met de drama onderling niet geholpen.

Met grote regelmaat blijkt dat hij mijn harde werk met een paar muisknoppen teniet doet. En mijn manager? Hoewel ik één en ander al meerdere keren heb aangegeven, wordt er niets mee gedaan. Ik kan de kwaliteit van mijn werk niet waarborgen en ik voel me compleet machteloos. Het kost extreem veel energie.

Ik ben overigens niet de enige die hier veel last van heeft. En alleen al daardoor zijn er een paar mooie, nieuwe connecties ontstaan. Maar alles kost veel moeite en energie en iedere dag als ik thuiskom ben ik volledig kapot. Laatst was ik een paar dagen vrij, toen ging ik naar de spirituele beurs en werkte ik met mijn vriend aan een harde deadline van een boek. Het gaf me meer energie dan de afgelopen maanden hebben gedaan, en dat zegt wat, want dat weekend heb ik nauwelijks geslapen.

Omdat ik merkte dat mijn manager niets deed met de klachten, en ik sowieso ook wel andere dingen binnen het bedrijf zag, besloot ik voor mezelf al dat een exit-strategie nodig was. En dus richtte ik me, via een netwerkgroep waar ik bij aangesloten ben, op een nieuwe dienst. In de hoop dat daar wat klussen voor mijn bedrijf uit komen. Ik dacht: ik deel dit verder niet mijn werk, pak het gewoon op en als ik merk dat er genoeg inkomsten uit te halen zijn, stop ik met werk en ga ik weer mijn eigen gang. Sowieso wilde ik het de kans geven tot begin maart, want dan loopt mijn eerste contracttermijn af.

Afgelopen week bleek werd bekend gemaakt dat het helemaal niet goed gaat met het bedrijf. Ze hebben zelfs moeite gehad met het betalen van de lonen en hebben nog maar net een reorganisatie kunnen voorkomen. Maar dat betekent wel dat er zeer kritisch gekeken moet worden naar de contracten die aflopen.
Ik ben de eerste van mijn team wiens contract afloopt. En ik verwacht niet dat de financiële problemen in maart al zijn opgelost. Ik verwacht dus dat de kans groot is dat er geen verlenging volgt.

De situatie op het werk is er niet beter door geworden. Mensen maken zich zorgen en ik vind het lastig om mijn collega’s te zien die zo hard werken, en die nu in complete onzekerheid zitten. Voor mezelf kan ik het nog iets makkelijker behappen. Ik wilde toch al weg, al is het wel vervelend dat het nu niet onder mijn voorwaarden kan. Ik heb namelijk geen idee of ik voor die tijd voldoende andere inkomsten heb weten op te bouwen.

Maar ik heb gelukkig vaker met dit soort onzekere situaties te maken gehad. Ik weet dat ik er wel bovenop kom. Maar zien hoe het met mijn collega’s gaat, dat valt me zwaar.

Ondertussen verbetert de situatie op de afdeling niet. Mijn collega lijkt alleen maar verder en verder te gaan. Vorige week bedacht ik, op zijn vrije dag, een toffe uitwerking voor een campagne. Eentje die door iedereen enthousiast werd ontvangen. En dat vindt meneer niet leuk. Hij heeft het al meerdere keren bewust lopen afkraken en vandaag bleek dat hij meerdere social posts gewoonweg niet heeft gepubliceerd.
Al was het dieptepunt vorige week, waarbij hij alles waar ik de afgelopen maanden superhard aan heb gewerkt met twee muisknoppen compleet in het water heeft gegooid. Overigens was dit overduidelijk een hele bewuste actie, het was namelijk al vaker met hem gecommuniceerd hoe schadelijk dit voor het bedrijf is. Maar hij voelde zich op zijn pik getrapt of zo, omdat ik ‘zijn taak’ overnam.

Ik begin het inmiddels zat te worden. De discussies, de talloze pogingen om gewoon door één deur te kunnen, de gesprekken. Maar vooral ook: werk doen waarvan ik al weet dat het nul zin heeft, omdat iemand anders zich ermee bemoeit.


Ik maak me zorgen om de toekomst, maar hier blijven…. Dat zal alleen maar killing zijn voor mijn mentale gezondheid.