Uit een onverwachte hoek help je mij een 2e keer?!

Het is 8 uur. De wekker gaat weer af en ik heb een duidelijke planning voor mezelf wat ik ga doen. ik moet de laatste dingen van het spullen uitzoeken van gister nog opruimen, er moeten nog wat dingen naar mijn appartement, mijn kamer moet grondig gepoetst worden, en ik moet mijn elektronica opnieuw uitzoeken en installeren zodat ik de komende week bij mijn ouders thuis nog wel privé wat dingen achter de pc kan doen.

Tijdens al deze klussen van vandaag heb ik wat muziek aan staan en gaandeweg zink ik voor het eerst in een lange tijd heel diep weg in gedachte. een voor een en allemaal tegelijk door elkaar komen mijn blokkades voorbij: werk, liefde, toekomst, mijn huishouden, mijn familie, vriendschap.

Echter vind ik het voor het eerst in een lange tijd niet erg. bepaalde dingen weet ik al meer rust te geven, beter over na te denken of beter los te laten en te denken "dat komt vanzelf wel"
In een sneltreinvaart rond ik de dingen af die ik wilde doen.. alleen gebeurde er iets heel vreemds terwijl ik de spullen naar mijn appartement ging brengen.

Terwijl ik naar mij appartement onderweg was viel mijn oog op een oude bekende die over straat liep.
Een aantal jaar geleden heb ik namelijk een behoorlijke paniekaanval gehad in de trein. De dame die ik over straat zag lopen was degene die tegenover mij zat die dag in de trein. Ze is ietsje ouder dan ik ben maar het zal niet veel schelen. Ze zag toen meteen aan me waar ik last van had. Ze gaf aan dat ze goed wist hoe ik me toen voelde en dat ze er voor me is. Ze gaf me een oortje van haar muziek speler en gedurende de rest van de rit kwamen er twee liedjes voorbij: To build a home en Already Gone. Naderhand voelde ik me al veel beter, Helaas voordat ik dankje tegen haar kon zeggen was ze weg.

Eenmaal klaar met wat ik vandaag wilde doen heb ik de liedjes opgezocht, heb ik de douche aan gezet en heb ik een uitgebreide douche genomen en mezelf meteen goed verzorgd.

Ik ben zeldzaam echt geraakt van liedjes maar deze twee kwamen vandaag echt als een blok binnen. En het mooie is dat het op een positieve manier vandaag ook veel teweeg bij mij heeft gebracht.

Het moment van die paniekaanval zat ik heel erg met vriendschap, Hierbij dacht ik namelijk dat ik niet goed genoeg was. Echter is niks minder waar. de enige fout is dat ik mezelf er voor afsluit. ik plaats een masker voor mezelf als ik met andere ben maar ik laat niemand binnen. en dat kwartje viel vandaag weer.

rondom de tijd van de paniekaanval had ik ook nog eens de aller leukste baan van alle banen die ik tot nu toe heb gehad. Dus haar tegen komen en de muziek horen heeft ook nog iets anders bij me weer aangewakkerd.

Ik weet in ieder geval dat ik zo goed zal slapen. Morgen digitaal en financieel alles wegwerken en dan is mijn huishouden weer behoorlijk op orde.

Zie ik je morgen ook weer?


** Hi CasualNameless hier. Even vlug een opmerking. mezelf openstellen en überhaupt dit soort dingen verwoorden is lastig voor me. zodoende is de enige mogelijkheid voor mij om dit er uit te krijgen door gewoon te typen, zo vlug mogelijk en dan niet meer terug te lezen... gewoon net alsof ik een gesprek in mezelf aan het voren ben.

Hierdoor kan er wel eens een hoofdletter of punt ontbreken. Een zin een beetje scheef staan. een woord verkeerd gespeld zijn of er een komma verdwaald zijn. probeer hier een beetje om heen te kijken vrolijk