Dozen, Boxen, vakjes 07-04-2021

Vandaag is mijn tweede dag thuis van het werk. ik had vandaag voor mezelf een aantal duidelijke doelen gesteld. Volgende week is het eindelijk zo ver en is mijn eigen appartement klaar.
Met dat in het vooruitzicht en mijn doel om schoon schip te gaan maken had ik met mezelf afgesproken om om 8 uur op te staan en te beginnen met mijn kamer op te ruimen.

Jaren geleden was mijn kamer nog niks anders dan een slaapkamer maar in de tussentijd is het uitgegroeid tot een klein appartementje. Gister schreef ik al over mijn blokkades en dat ik door de bomen het bos niet meer zie.

Het opruimen van mijn kamer heeft me veel goed gedaan. Ik werd namelijk meteen geconfronteerd met 3 van mijn blokkades: liefde, toekomst en huishouden.

Liefde:
Sinds december ben ik single. Daarvoor heb ik 3 jaar lang in een gelukkige relatie gezeten. Hoe cliché als dit ook klinkt had ik het niet beter kunnen treffen. Op het moment dat ik hem leerde kennen zat ik redelijk diep in een negatieve spiraal. ik dacht dat ik met mijn werk niks zou kunnen bereiken in de toekomst. ik had weinig vertrouwen in andere mensen en vriendschap was niks voor mij. Mijn leven was dus oprecht saai, onzeker en afgesloten.

In deze 3 jaar heeft hij me het mooie van vriendschap laten zien, heeft hij me weer leren vertrouwen, heeft hij me gesteund in het zoeken naar plezier in mijn werk en ondertussen ben ik ook enorm gegroeid als persoon, in mijn karakter en in mijn zelfbeeld.

Echter hebben wij halverwege onze relatie een keer een hevige ruzie gehad. Hij gaf aan dat we te anders waren, niet bij elkaar paste en ga zo maar door. op het moment dat ik met mijn spullen bij de auto stond sloeg hij om en had hij spijt.

Op dat moment was ik er zo klaar mee. en dit lag opzich niet aan de ruzie, maar aan het gevoel wat ik had, dit gevoel was dat ik 50/50 zeker was dat hij vreemd was gegaan. Wat ik wel 100% zeker wist was dat als hij vreemd was gegaan dat het met een van 2 namen zou zijn. Echter draaide dit na de ruzie helemaal bij en ook mijn vermoedens verwaterde. Helaas kwamen eind vorig jaar deze gevoelens weer terug, maar dan in combinatie met de gevoelens dat ik hem niet kan geven wat hij nodig heeft.

Zelf ben ik in de loop der jaren een workaholic geworden, ik wil geen kinderen en ik drink geen alcohol. Daarin tegen wil mijn ex heel graag kinderen, drinkt hij heel graag een biertje(teveel) en is werk lang niet zo belangrijk voor hem en verwacht hij soms dat ik iets belangrijks van het werk zomaar kan afzeggen omdat het in zijn ogen niet belangrijk is.

Vanwege die twee gevoelens heb ik toen een gesprek met hem gehad. het gesprek had voor mij geen doel, maar ik wilde er wel open en eerlijk over zijn. ruim 3 uur later om 2 uur 's nachts was ik helaas single. zo gebroken als m'n hart is hebben we daarna op en af nog wat contact, wat discussies en wat avontuurtjes gehad. Totdat ik ineens ruim twee weken niks meer hoorde.

Hij had iemand anders leren kennen. Met pijn en moeite ben ik zijn kant op gegaan om de laatste dingen af te geven bij en en de laatste dingen op te halen. ik ben ruim een uur bij hem geweest. Ik heb geluncht met zijn opa en moeder, ik heb gekletst met zijn moeder en ik heb gespeeld met zijn hond terwijl hij mee aan het lunchen was en naderhand al mijn spullen ging pakken.

Helaas kreeg hij het niet voor elkaar om mij ook maar een keer recht aan te kijken of een gesprek met me te voeren. Toen eenmaal alle spullen gepakt waren vroeg ik aan hem of hij even mee liep naar de auto. En inderdaad ja. De twee namen waar ik over twijfelde noemde hij beide op. met een van de twee namen was hij aan het daten en de andere naam was diegene zijn ex en goede vriend.
meteen na die twee namen zij hij dat de nieuwe jongen waar hij mee aan het daten was ook nog studeerde net als hij dus alle tijd had voor lol, ook doet zuipen en wel kan skiën,

Vooral die laatste raakte mij heel erg aangezien zijn volledige familie (inclusief neven en nichten) het eerste jaar op ski vakantie ging. ik heel graag mee wilde, zelf wilde betalen, trainingen wilde volgen etc. en ik niet mee mocht...

Ik wist niet wat ik moest zeggen dus ik zei "volgensmij weten wij beide heel goed wat zich de laatste jaren heeft afgespeeld. en op dit moment betekenen die jaren vrij weinig voor me". waarop hij me niet eens aan kon kijken en in toezegging knikte en ja zei.

Toekomst:
Hoewel ik mijn werk helemaal geweldig vindt. Ik werk namelijk in de vastgoed als office manager en voor deze functie heb ik al een aantal andere mooie functies gehad als: beheerder, locatie coördinator, facilitair coördinator, het runnen van een reorganisatie, en het actief ondersteunen van een bestuur. Toch merk ik dat ik iets mis.

Alle functies hebben iets geweldigs, maar er is een gat. Half weet ik dit gat te beschrijven maar ook half niet. Daarnaast heb ik altijd de interesse gehad iets voor mezelf te starten en hiervoor heb ik ook een aantal mooie ideeën. maar iedere keer als ik het dan op papier wil zetten dan klap ik dicht. Ondertussen ben ik er wel achter dat ik dichtklap omdat ik teveel aan mijn hoofd heb. mijn leven momenteel een chaos is en ik niet goed voor mezelf zorg.

ik heb dus het idee als ik wat meer structuur en rust in mijn leven aanbreng dat dit gat dan wat beter zichtbaar wordt.

Huidhouden:
Door covid, mijn baan, mijn relatie die de laatste maanden niet helemaal juist liep, vriendschap en familie wat wat hobbelig verliep, mijn twijfelachtige toekomstbeeld en dat ik een behoorlijk oud appartement eigenhandig van a tot z aan het opknappen ben zorgt ervoor dat alles wat ik aan prive zaken in mijn huishouden moet doen een beetje stil is komen te liggen.

ik heb graag structuur en ik heb graag alles duidelijk. op dit moment is het achter ieder deurtje en in iedere lade "gooi het daar maar neer en dat zie ik later wel weer" geweest. Hierdoor had ik in mijn administratie geen overzicht, in mijn financiën geen overzicht en daarnaast was ik ook nog eens zo slim om een nieuw telefoon abonnement met nieuw nummer aan te vragen en een nieuwe mailbox aan te maken. Dit in combi met de verhuizing zorgde ervoor dat ik uit moet zoeken waar ik overal een account heb en welke gegevens er van mij bekend zijn. om dit dan vervolgens te wijzigen.

vandaag heb ik hier dus de eerste stap gezet. De titel is ook heel pakkend hiervoor. Dozen, boxen vakjes.

Ik ben namelijk begonnen met alle kastjes en lades leeg te halen, alle schappen en oppervlaktes leeg te halen en alles op mijn bed neer te leggen. administratie/papieren op een stapel, decoratie bij elkaar, elektronica bij elkaar, oud papier bij elkaar, plastic bij elkaar, afval bij elkaar en ondertussen kijken of ik het geen wat ik in mijn hand hem ook nog wel echt nodig heb.

vervolgens heb ik stapel voor stapel alles nagekeken, heb ik dit nog nodig? kan ik dit gewoon ergens netjes weg zetten/stoppen? moet ik hier nog vervolgacties op uit zetten? whoops hier ligt nog een mooie boete voor te hard rijden van 180 euro van toen ik naar mijn ex onderweg was om mijn spullen op te halen en die van hem af te gooien.

eenmaal alles netjes opgeruimd of weggezet ben ik gaan kijken naar het aller belangrijkste. Mijn dozen. de twee belangrijkste zijn diegene van mijn ex en diegene van mijn verleden.

Ik heb namelijk zat "verzamelobjecten" die mij ergens aan doen herinneren, die mij iets geleerd hebben of waar ik een bepaalde herinnering of gevoel bij heb. al deze dingen verzamel ik in de doos van het verleden. Als ik inspiratie nodig heb is dit een hele mooie doos om in te kijken. en tot nu toe werkt het nog altijd.

Daarnaast dan de doos van mijn ex. hoe stom dit misschien ook klinkt, deels mis ik hem nog een beetje. sommige dingen iets meer dan andere dingen, en ik ben ook niet boos dat hij vreemd is gegaan. want als ik diep van binnen ga kijken dan kan ik het wel lichtelijk begrijpen. Hij miste namelijk iets in zijn relatie. Ik ook, maar alles wat ik wel had tegenover wat ik miste was niet te vergelijken.

In die 3 jaar hebben we heel veel herinneringen gemaakt, heb ik heel veel geleerd en beleefd, en heb ik dus ook heel veel "verzamelobjecten". Ik krijg het niet voor elkaar om ze weg te gooien, maar ik kan er ook niet langer naar kijken. ik wil van mezelf afpraten, maar ik heb niemand om van me af te praten die mij begrijpt naast mijn ex....

zodoende heb ik alles in een doos gedaan. heb ik een brief geschreven van schandalig veel pagina's , en heb ik de doos dicht gemaakt met folie en tape.

de kans is dat deze doos nooit meer open gaat. maar ik weet wel, als ik de steun, inspiratie of groei nodig heb. dat dit altijd kan. en mocht ik over een jaar of 2 wel klaar zijn om alles af te sluiten en de spullen te verbranden dan kan dat altijd nog.

Eindresultaat.

Ondertussen ben ik van 8:20 tot 19:00 bezig geweest, maar mijn kamer is weer netjes, overzichtelijk en opgeruimd. Heel veel van de spullen die ik hier niet meer nodig heb zitten al in dozen en gaan morgen al naar mijn eigen woning. Mijn verleden met mijn ex heb ik een mooi plekje gegeven en gaat nog mooi even met mij mee zodat ik de tijd heb om te slijten en zodat ik er nog van kan leren wanneer nodig en ook qua administratie en financiën weet ik nu waar ik het moet vinden en hoeveel het is.

nog even met een poetslap over alles heen en al mijn administratie en financiën digitaal wegwerken en ik heb weer overzicht.

De blokkades zijn zeker nog niet weg. maar het voelt al wel iets minder zwaar omdat ik nu weet wat ik kan verwachten. Ik heb namelijk weer op 1 plek iets meer overzicht, en dat is mijn huishouden.
Nu maar eens kijken wat we morgen gaan doen.

Zie ik je morgen ook weer?


** Hi CasualNameless hier. Even vlug een opmerking. mezelf openstellen en überhaupt dit soort dingen verwoorden is lastig voor me. zodoende is de enige mogelijkheid voor mij om dit er uit te krijgen door gewoon te typen, zo vlug mogelijk en dan niet meer terug te lezen... gewoon net alsof ik een gesprek in mezelf aan het voren ben.

Hierdoor kan er wel eens een hoofdletter of punt ontbreken. Een zin een beetje scheef staan. een woord verkeerd gespeld zijn of er een komma verdwaald zijn. probeer hier een beetje om heen te kijken vrolijk
07 apr 2021 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van CasualNameless
CasualNameless, man, 25 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende