Twee werelden.

‘’Zuster wat moet ik doen’’?,vragend kijkt ze me aan met een lichte angst in haar ogen. Niets mevrouw, niets u mag lekker op de bank zitten. Ik kom u zo een kopje koffie brengen. Verwarrend maar toch licht gerustgesteld schuifelt mevrouw terug naar de bank en kijkt fronsend voor zich uit. Gehaast en bezig lopen ze voorbij. Sommige groeten als ze binnen komen anderen lopen in en uit zonder te kijken. Daar zit je dan gewassen en aangekleed op de bank. Langzaamaan begint de huiskamer voltelopen 1 voor 1 worden de mensen gewassen en aangekleed naar binnen gereden. En dan is het tijd voor het ontbijt. ‘’Zuster weetje ik wil zo graag naar huis hé, ik ben al weken niet thuis geweest’’. Vragend en verlangend kijkt ze me aan. Ik kon natuurlijk iets professioneels zeggen of vragen waarom ze naar huis wil of iets dergelijks. In plaats daarvan slikte ik mijn antwoord weg. Ik zweeg. En toen zag ik het gemis in haar ogen .Het was een gemis naar vroeger toen alles nog helder was ,toen iedereen er nog was haar man, de kinderen, het huis, haar wereld. Ik begreep toen dat stilte en luisteren het enige antwoord was dat ik had.

17 feb 2014 - meld ongepast verhaal

TheNurse, vrouw, 30 jaar

dunkelheit maandag 17 februari 2014 13:59
herkenbaar heb ook jaren in de zorg gezeten en dat is een van de weinige vragen die je gewoon niet goed kan beantwoorden
justthatgirl dinsdag 18 februari 2014 20:07
wauw prachtig gerscherven

O 18 apr 2019 Bestemming
O 20 jun 2016 Trots
O 31 jul 2014 The process of letting go.
O 25 apr 2014 voor even in de put. ( 1 )
O 19 feb 2014 Even terugblikken. ( 1 )
O 19 feb 2014 Verward.
O 17 feb 2014 Twee werelden. ( 2 )

vorige volgende