Tranen van verdriet

Ik mis je zo verschrikkelijk erg, jij die altijd voor me klaarstond.
Me vertelde dat ik niet moest weglopen voor mijn problemen maar dat ik jou kans moest aangrijpen om me te helpen.
Maar zo zit ik niet in elkaar, ik wil sterk zijn en alles zelf doen.
Ik nam je hulp niet aan, en verwaarloosde je.

Ik kon het wel alleen?
Maar je hebt me zovaak gezegd, dat ik er nooit alleen uit zou komen.
Dat je me dolgraag wilde helpen, maar dat je ook niks voor me zou kunnen doen als ik je niet vertelde wat me dwars zat.
Als ik aan je denk, aan onze tijd, aan de woorden die je altijd tegen me zei, dan stromen de tranen over mijn wangen, en voel ik zo'n grote leegte.
Ik had naar jou moeten luisteren, maar ik kon het niet.
En ik denk, dat ik het nog steeds niet kan, je alles vertellen, ik krijg het er niet uit, het doet pijn, maar toch zou ik dolgraag nog een keer in je armen willen uithuilen.

liefdesverdriet
04 jan 2008 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Trendenza
Trendenza, vrouw, 33 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende