Toch weer hulp gezocht
In mijn vorige verhaal schreef ik hoe het de laatste tijd met mij ging en dat ik best "bang" was om hulp te zoeken, omdat het goed ging/gaat met mijn vader en ik hem niet weer in een sleur mee wil nemen van pijn.
Uiteindelijk, na er veel met mijn vriend over gesproken te hebben, heb ik toch weer hulp gezocht. Ik ben via de huisarts bij de GGZ terecht gekomen (net zoals de vorige keer) en gelukkig ook bij dezelfde persoon als waar ik eerst zat, dus hoefde ik niet alles weer helemaal uit te leggen.
Ik vertelde hem dat ik soms vreemd uit de bocht kon komen en helemaal tegen mijn vriend en wat hij mij toen vertelde, klonk eigenlijk best logisch.
Waarom mijn vriend precies de persoon is waar ik het meest tegen uitval, is omdat ik hetzelfde vertrouwde gevoel bij mijn vriend heb als die ik bij mijn moeder had en dat veel aan hem mij deed herinneren aan mijn moeder. Zijn doen en laten en de dingen die hij zei.
Zo had ik er nog niet eens over nagedacht, maar we waren het er over eens dat er dus nog veel pijn in mij zit en veel dingen die ik nog niet verwerkt heb.
Hij stelde voor om een speciaal soort therapie te doen (precieze naam ben ik kwijt). Om bepaalde herinneringen om te zetten naar een ander soort denken. Dat die herinneringen mij niet meer per sé pijn doen, maar dat ik er anders naar kan terug kijken.
Als het goed is krijg ik deze week een aantal formulieren die ik in moet vullen en dan zien of het helpt ja of nee.
Ben wel erg benieuwd.
Uiteindelijk, na er veel met mijn vriend over gesproken te hebben, heb ik toch weer hulp gezocht. Ik ben via de huisarts bij de GGZ terecht gekomen (net zoals de vorige keer) en gelukkig ook bij dezelfde persoon als waar ik eerst zat, dus hoefde ik niet alles weer helemaal uit te leggen.
Ik vertelde hem dat ik soms vreemd uit de bocht kon komen en helemaal tegen mijn vriend en wat hij mij toen vertelde, klonk eigenlijk best logisch.
Waarom mijn vriend precies de persoon is waar ik het meest tegen uitval, is omdat ik hetzelfde vertrouwde gevoel bij mijn vriend heb als die ik bij mijn moeder had en dat veel aan hem mij deed herinneren aan mijn moeder. Zijn doen en laten en de dingen die hij zei.
Zo had ik er nog niet eens over nagedacht, maar we waren het er over eens dat er dus nog veel pijn in mij zit en veel dingen die ik nog niet verwerkt heb.
Hij stelde voor om een speciaal soort therapie te doen (precieze naam ben ik kwijt). Om bepaalde herinneringen om te zetten naar een ander soort denken. Dat die herinneringen mij niet meer per sé pijn doen, maar dat ik er anders naar kan terug kijken.
Als het goed is krijg ik deze week een aantal formulieren die ik in moet vullen en dan zien of het helpt ja of nee.
Ben wel erg benieuwd.
29 sep 2020
- meld ongepast verhaal
-
mirkku
woensdag 30 september 2020 09:37
Is dat toevallig EMDR? Wel bedneken dat het een heftige therapie is dan, en daar op voorbereid zijn. Succes!
-
MyLifeOnline
woensdag 30 september 2020 13:12
@mirkku Ja, volgens mij is het inderdaad EMDR.
Ik heb niet echt een idee wat ik moet verwachten, maar zal me er zeker in verdiepen voordat het allemaal van start gaat!
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 01 dec 2020 Nog geen diagnose? ( 1 )
- O 30 nov 2020 Diagnose ( 1 )
- O 25 nov 2020 Quarantaine ( 2 )
- O 17 okt 2020 De frustraties eruit schrijven ( 2 )
- O 29 sep 2020 Toch weer hulp gezocht ( 2 )
- O 25 aug 2020 Ik kan dit niet meer zo ( 2 )
- O 08 aug 2020 Er is veel gebeurd ( 1 )
- O 24 apr 2020 Woede vanuit het niks. ( 4 )
- O 26 mrt 2020 Onzekere tijden ( 1 )
- O 02 mrt 2020 Geen motivatie ( 4 )
- O 13 feb 2020 Helemaal klaar mee
- O 07 jan 2020 Geen leven zonder foto's ( 3 )
- O 26 nov 2019 Rude much ( 7 )
- O 16 sep 2019 Happy birthday in heaven ( 2 )
- O 22 aug 2019 Arrived at Curadise (2.0) ( 1 )