Stukkie gedachten

Misschien heb ik mijn roeping gemist door niet te gaan schrijven voor geld. Om mijzelf maar even goed op de schouders te kloppen, ik zie zoveel slecht geschreven ellende voorbij komen op diverse webpagina's en in verschillende boeken, dat de lat opvallend laag ligt. Eigenlijk kan het alleen maar beter dan wat er nu gepubliceerd wordt.

Inmiddels zijn er twee dingen die mensen me vertellen dat ik zou moeten doen. Het ene is schrijven, het andere is leidinggeven. Beide ben ik niet in geïnteresseerd. Niet op die manier in elk geval. Schrijven is hobby, een boek uitgeven is werk. Leiding op me nemen doe ik wanneer het moet omdat er anders niets gebeurd, niet omdat ik het leuk vind of het opzoek. Ik laat liever iemand anders het voortouw nemen. Ook hierbij zijn er echter een hoop mensen die niet een route kunnen bepalen of de groep mee kunnen krijgen. Mij lukt beide.

"How do you know this?"
-"That's what I do... I drink, and I know things."

Tyrion Lannister

Met een prak charisma en soms borderline manipulatie houd ik de ins en outs van het bedrijf in de gaten. Ik vind het leuk om dingen te weten. Ik ben goed in mensen laten praten, ze uitvogelen en altijd wordt er wel iets laten vallen waarin ikzelf geïnteresseerd ben. Daarna is het vaak een kwestie van de informatie checken bij een ander die het dan bewust of onbewust bevestigd of ontkracht. Het is een puzzel die ik leuk vind om op te lossen en het is grappig te achterhalen wat iemand bezighoudt. Eigenlijk is iedereen een open boek als je weet wat ze interesseert, of wat er in hun leven speelt.

Eigenwijsheid speelt niet altijd in mijn voordeel. Behalve die enorme blinde vlek waardoor ik denk beter te kunnen schrijven dan die slechte columns op het internet, ga ik ook bijna principieel linksaf als de meerderheid me verteld dat ik rechtsaf moet gaan. In dit geval dat leidinggeven. Iedereen die ik spreek zegt dat ik het moet doen, omdat het een verstandige carrière stap is. Als ik zeg dat ik niet geïnteresseerd ben in een baantje achter de computer maar op de werkvloer wil staan, daar waar de mensen zijn en de problemen opgelost moeten worden, begrijpen ze dat, maar toch blijven ze bij hun stelling. Ik zou een goed leidinggevende zijn.

En, hoogmoedig als ik ben, ben het met ze eens. Ik zou het geweldig doen. Ik zou iedereen mee kunnen krijgen in die vele veranderingen die doorgedrukt worden. Ik zou iedereen kunnen motiveren om harder te werken, meer hun best te doen, gelukkiger te zijn dan ze denken te zijn... Maar ik wil geen poppetje van management worden. Ik wil geen doorgeefluik worden die met tegenzin en zonder gevecht zou vertellen dat we mensen gaan ontslaan omdat we goedkopere krachten aan willen nemen.

Ik zou teveel om mijn mensen geven. Ik zou ze te graag beschermen van onrecht, en me verantwoordelijk voelen wanneer er iets wordt doorgedrukt en ik het niet tegen kan houden. En dat is precies wat die rol is, de persoon waarop management problemen schijt, en het personeel klaagt over dingen die je niet kan veranderen.

Maar ik zou er goed in zijn. Maar ik wil het niet. Maar het is goed voor mijn carrière. Maar ik wil het niet. Maar het bied nieuwe mogelijkheden. Maar ik wil het niet. Maar ze hebben me nodig. Maar ik wil het niet.

Als het leven je soms een bepaalde richting induwt, ben je dan een arrogante eikel als je er niet naar luistert? Als het universum je stuurt, ga je dan mee of wacht je tot je gedrag mogelijk afgestraft wordt? Als er al zoiets is als "het lot" ben ik dan koppig genoeg mijn roeping te laten passeren, zoals ik dat ooit met schrijven heb gedaan?

Een arrogante klootzak ben ik. Met een waanzin dat ik iets goed zou kunnen. Beter dan de rest nog ook.

Bah


-VLH