Spinnenangst
Ik ben tegenwoordig niet meer heel erg bang voor spinnen. Dat was vroeger wel anders. Toen leek elk mini-spinnetje nog een gevaarlijk monster. Toen moest mijn vader elke avond voor het slapengaan een spinnencheck doen op mijn slaapkamertje. Voordat ik onder de douche sprong werd eerst de hele douchecabine zorgvuldig geïnspecteerd!
Nu kan ik gefascineerd kijken naar wiebelspinnen die een vrolijk dansje doen als ze van je schrikken (dat rondtollen, kent u dat?). Met een glimlach kijk ik naar kleine springspinnetjes die zo grappig schokkerig bewegen (@Luunaa, herinner je dat schatje in je badkamer nog?). Ik bewonder de bouwwerkjes van kruisspinnen in de heg in onze achtertuin en voel zelfs een soort van "ik gun het je"-gevoel als ze een lekker maaltje hebben weten te vangen.
En toch... als die krengen een bepaald formaat bereiken, vind ik ze niet zo grappig meer.
Vanochtend zat er dus zo'n langpotige joekel op het stuur van mijn fiets. Had ik niet gezien. Nee, ik merkte het pas toen ik in sneltreinvaart (ik was wat aan de late kant, as usual) richting station sjeesde. Toen hing ie aan een draadje te wapperen in de wind in een poging zich aan mijn snelbewegende knieën vast te grijpen!
Ik moest wel doorfietsen, dus ik hield de engerd met arendsogen in de gaten. Gelukkig is er zo vroeg op de ochtend nog maar weinig verkeer op de weg, want bijna al mijn aandacht ging naar het achtpotige gevaarte op mijn fiets. In een bocht lukte het hem om aan zijn draadje terug omhoog te klauteren en op mijn stuur te klimmen... VLAK NAAST HET HANDVAT!
Ik vertrouwde het kreng voor geen cent, dus ik cruisde stukjes met maar 1 hand aan het stuur of steunde losjes met 1 vinger op het rechterhandvat (naast die engerd!)
Ik haalde opgelucht adem toen ik mijn fiets in het fietsenrek kon pleuren (en nog op tijd voor mijn trein, altijd fijn!)
En dan de rest van de dag in spanning zitten hè... zit ie er vanavond nog of zit ie er niet?
Als u vanavond iemand spastisch met knieën wijd en 1 hand aan het stuur ziet fietsen, dan weet u het antwoord: dan had ik hem weer niet op tijd gezien.
[edit]
Hij zat er verdomme nog wel!
En had ook heel demonstratief een web gebouwd tussen de kabels van de handrem en het stuur. Zo'n statement: "ik ga hier niet weg hoor, ik ga hier wonen!"
Dacht het niet mannetje!
Ik heb hem met een stokje gedwongen verhuisd... naar de fiets naast me. Ghihihihi
Nu kan ik gefascineerd kijken naar wiebelspinnen die een vrolijk dansje doen als ze van je schrikken (dat rondtollen, kent u dat?). Met een glimlach kijk ik naar kleine springspinnetjes die zo grappig schokkerig bewegen (@Luunaa, herinner je dat schatje in je badkamer nog?). Ik bewonder de bouwwerkjes van kruisspinnen in de heg in onze achtertuin en voel zelfs een soort van "ik gun het je"-gevoel als ze een lekker maaltje hebben weten te vangen.
En toch... als die krengen een bepaald formaat bereiken, vind ik ze niet zo grappig meer.
Vanochtend zat er dus zo'n langpotige joekel op het stuur van mijn fiets. Had ik niet gezien. Nee, ik merkte het pas toen ik in sneltreinvaart (ik was wat aan de late kant, as usual) richting station sjeesde. Toen hing ie aan een draadje te wapperen in de wind in een poging zich aan mijn snelbewegende knieën vast te grijpen!
Ik moest wel doorfietsen, dus ik hield de engerd met arendsogen in de gaten. Gelukkig is er zo vroeg op de ochtend nog maar weinig verkeer op de weg, want bijna al mijn aandacht ging naar het achtpotige gevaarte op mijn fiets. In een bocht lukte het hem om aan zijn draadje terug omhoog te klauteren en op mijn stuur te klimmen... VLAK NAAST HET HANDVAT!
Ik vertrouwde het kreng voor geen cent, dus ik cruisde stukjes met maar 1 hand aan het stuur of steunde losjes met 1 vinger op het rechterhandvat (naast die engerd!)
Ik haalde opgelucht adem toen ik mijn fiets in het fietsenrek kon pleuren (en nog op tijd voor mijn trein, altijd fijn!)
En dan de rest van de dag in spanning zitten hè... zit ie er vanavond nog of zit ie er niet?
Als u vanavond iemand spastisch met knieën wijd en 1 hand aan het stuur ziet fietsen, dan weet u het antwoord: dan had ik hem weer niet op tijd gezien.
[edit]
Hij zat er verdomme nog wel!
En had ook heel demonstratief een web gebouwd tussen de kabels van de handrem en het stuur. Zo'n statement: "ik ga hier niet weg hoor, ik ga hier wonen!"
Dacht het niet mannetje!
Ik heb hem met een stokje gedwongen verhuisd... naar de fiets naast me. Ghihihihi
13 jun 2017 - bewerkt op 13 jun 2017
- meld ongepast verhaal
-
pluisjes
dinsdag 13 juni 2017 20:44
Hihi! Nou je kent mijn spinnenavonturen. Die durf ik niet openbaar op md te zetten. Schaam schaam
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 12 apr 2020 Pasen ( 2 )
- O 02 apr 2020 Slaap lekker? ( 3 )
- O 22 sep 2019 Mijn held ( 7 )
- O 16 sep 2019 Nu rest slechts de herinnering... ( 2 )
- O 01 sep 2019 Zeldzame verwennerij ( 2 )
- O 29 aug 2019 Verdachte moedervlek ( 3 )
- O 28 aug 2019 Spinnetje ( 4 )
- O 19 aug 2019 Waargebeurd verhaal ( 9 )
- O 13 aug 2019 Nachtmerrie in de supermarkt ( 6 )
- O 11 aug 2019 Hallucinatie? ( 2 )
- O 01 aug 2019 Groot ( 5 )
- O 28 jul 2019 Milkshake banaan ( 2 )
- O 27 mei 2019 Beste mannen... ( 10 )
- O 24 mei 2019 De glimlach ( 8 )
- O 13 mei 2019 Kent u dat? ( 7 )