Nachtmerrie in de supermarkt

Gisteren waren E en ik boodschappen doen.
Op hetzelfde moment was er een vader met 2 strontjong in de supermarkt. Die kinderen hadden kilo's suiker achter de kiezen ofzo: ze waren echt abnormaal druk met hard lachen en rennen, elkaar achterna zitten, gillen, etc. etc.

E en ik keken elkaar met een "Argh, wat is dit verschrikkelijk"/"Ik krijg er hoofdpijn van"-blik aan en verzuchtten nog maar eens: wat zijn wij blij dat we geen kinderen hebben. De horror! *gruwel*

'Gelukkig hoeven wij ze niet mee naar huis te nemen' zei ik terwijl ik de arme vader vol medelijden na keek.

E en ik probeerden te bedenken wat we moesten kopen. We hadden niet echt een boodschappenlijstje gemaakt.
Ondertussen renden die 2 rotjong -want dat zijn het!- luid krijsend om eens heen.
E en ik stonden stil. 'Uh.... uhm.... ....
uhhh....'

ERROR in ons hoofd.
'Ik kan niet meer nadenken met die herrie...'
'Ik ook niet!'

Op dat moment riep de vader zijn kinderen bij zich, greep er 1 bij de arm voor een standje, maar dat had 0,0 effect want direct daarna liepen de 2 elkaar alweer gillend achterna.

E en ik klaagden nog naar elkaar.
'Wat verschrikkelijk! Ik kan hier echt niet tegen.'
'Ik kon echt even helemaal niks meer! Ik blokkeerde gewoon compleet!'

En weer thuis....
'Als het nog een kwartier langer had geduurd had ik ze vermoord.'
'Op de kop in de flessenautomaat!'
'Nee, in de broodsnijmachine.'
'Ik zou echt gek worden. Ik kan echt nooit moeder zijn. Hoe houden die lui dat vol?!'
'Als je ooit twijfelt of je kinderen wilt, dan moet je even een half uurtje naar de supermarkt of speeltuin ofzo, dan ben je meteen weer genezen!'
'Verschrikkelijk... het was echt verschrikkelijk!' gaap!

Ik weet niet wanneer ik hier weer van hersteld ben.
13 aug 2019 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Pantoffel
Pantoffel, vrouw, 42 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende