Spijt..

Het nieuwe jaar zou eigenlijk goed moeten beginnen, maar voor mij zijn er alleen maar meer challenges en "problemen" bijgekomen. Zo ook een jongen die ik heb leren kennen afgelopen zomer, waar ik meteen voor viel, vanaf het moment dat we ontmoetten. Juist hem heb ik met een pijnlijke beslissing moeten laten gaan dat moment. Nu heb ik er zoveel spijt van.


Een eerlijke brief aan de jongen, waarbij ik zijn verwachtingen niet kon waarmaken tussen "ons".

Jij bent zeker niet de oorzaak, dat het tussen ons gewoon voorbij is gegaan. Ik weet het. Ik ben, was en blijf onzeker en nerveus, omdat ik het gewoon niet wist, hoe het op dat moment allemaal tussen ons zou moeten werken.  Ik wil dat je weet, dat ik echt niks liever had gedaan dan je een kus geven dat moment, maar dat ik dacht aan hoe het verder zou lopen.

We zouden beide weer naar huis gaan, een aardige afstand. En ik weet het afstand maakt niet uit als je de juiste persoon hebt, maar toch is alles een stuk moeilijker. Beide stage, studie, werk en sport. Het was gewoon te moeilijk in mijn ogen....

Ik vond de tijd met jou onwijs leuk & ik vind wat je voor me hebt gedaan, heel lief. Stiekem viel ik al wel voor je krullen en je ogen. Maar als animator aan het werk op de camping en dat ook nog als 2e werkweek was moeilijk te combineren, met wat ik voor je voelde.

Je moet echt weten dat ook het slechte contact houden niet alleen van jou kant kwam, maar ook wel van mijne. Ik moest echt de hele tijd denken: Waarom heb ik je geen kusje gegeven toen je me kwam opzoeken op de andere camping? Nog steeds, tot op de dag van vandaag, heb ik er zoveel spijt van dat ik in ons nooit meer echt moeite heb gestoken, omdat naar mijn idee toch alles al te ingewikkeld was.

Als je elkaar een tijd niet spreekt gaan je gevoelens weg. Jouw woorden. Dat klopt, deels... ik heb inderdaad een periode gehad dat ik niet aan je dacht; je had verbannen uit mijn gedachte omdat 'wij' niks meer zouden kunnen worden. Dit was maar voor een paar weken. Daarna, met elke situatie, kon ik jou wel even ergens in plaatsen. Don't ask me how I did.

Ik weet dat ik je gevoel niet terug kan draaien naar wat je voor me voelde die tijd; Maar ik wil dat je weet, dat ik al die tijd aan je heb gedacht en hoe veel spijt ik ervan heb, dat ik de kans tussen ons voorbij heb laten gaan.. Want jij was wel echt een persoon waarbij ik echt mezelf kon zijn en alles... en ik vind het te stom van mezelf dat ik je heb laten lopen. Ik mis je.