Slapen en wakker worden
Mijn ouders gaan nog wel eens een weekendje weg of op vakantie. Vaak vragen ze ons dan of we op de katten willen zorgen. Of nou ja, katten, eigenlijk is het nog maar enkelvoud, kat. Mijn ouders hebben altijd meerdere katten gehad, vier op het hoogtepunt, allemaal door omstandigheden aan komen wandelen en niet meer weg gegaan. Van alle dieren die we versleten hebben is er nog een kat over, Cosmo. En die begint volgens mij doof te worden, als het beestje het niet al helemaal is.
Cosmo is de laatste, en lijkt het niet heel erg te vinden alleen te zijn. Toch voel ik me een beetje schuldig als ik binnen kom, een bak voer neergooi en haar vervolgens weer alleen laat. Het zal een vorm van projecteren zijn, maar ik kan me voorstellen dat als ik oud en grijs ben zoals zij (ze is nog steeds pikzwart met een wit befje, maar wel al zo'n zestien jaar oud!) ik het ook fijn zou vinden als iemand soms bij me op bezoek komt, en even langer blijft hangen dan alleen maar mijn avondeten neerflikkeren om weer weg te gaan.
Dus met mijn laatste bezoek had ik beloofd iets langer te blijven de volgende avond. En gezien ik een man van mijn woord probeer te zijn, ben ik de avond erna bij haar op bank gaan zitten na haar pilletje en bakje eten. Ze kwam even kroelen, wat spinnen en uiteindelijk is ze in slaap gevallen naast me.
Om het weer op mijzelf te betrekken, ik bedacht me hoe fijn het is naast iemand in slaap te vallen. Een gevoel van vertrouwen dat er iemand is die zich druk maakt om je en over je kan waken terwijl je dat zelf niet kan.
Daarna realiseerde ik me dat Cosmo wakker zou worden en ik er niet meer zou zijn. Zou ze naar me zoeken? Misschien zit daar nog wel meer vertrouwen in, weten dat iemand nog over je waakt tot je wakker wordt. Ik weet niet, ik voelde me schuldig.
Beestje interesseert het waarschijnlijk niet eens.
-VLH
VLH, man, 35 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende