Bij familie... Voor Kerst
ik begin langzaamaan te accepteren dat ik een bepaalde rol heb in dit leven, en die is niet om iedereen te verlichten door uitleg.
kijk of iemand met begrip in de ogen naar je kijkt, probeer het 1 a 3 keer (of geen) en ga door.
Een beetje arrogantie is op mijn 31e wel gepast.
Met alle goede bedoelingen aan mezelf getwijfeld maar ik had het over de meeste dingen bij het rechte eind toen ik jonger was (wat het leven betreft en mentaliteit en manier van aanpakken ; niet alleen voor mezelf maar ook wanneer ik op maat gemaakte ideeën had over anderen!)
De enige manier waarop er te overleven valt wanneer je perfectionistisch bent en geneigd om de fouten bij jezelf te zoeken, is een beetje arrogant zijn, in stilte
Want die zelftwijfels los ik op door hulp te zoeken bij diegenen die kritiek hebben op me
Maar als ik het al bij het rechte eind had, was die kritiek vaak niet met doel om samen beter te worden.
Ik laat even in het midden wat die bedoelingen dan wel waren, of zijn
Toch houd ik er een oog op, zodat Trots niet naar binnen kan sluipen op zo een manier dat het een nestje maakt.
Being in the world but not of it.
💖
Vader, help mij om de mensen te zien die mij de hand reiken
of met mij willen lopen
in plaats van die die mij naar beneden willen duwen
1discern2apply, vrouw, 31 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende