Kleine wereld

Het is een kleine wereld. Dat bleek gisteren wel, toen ik bij mijn schrijfclubje vertelde over mijn sollicitatie-ervaring. De vriendin van één van mijn schrijfvrienden is namelijk degene die de baan heeft gekregen die ik niet kreeg – en ook niet wilde. Ze is er dolblij mee en ze is ook heel blij dat ik haar onbewust heb geholpen, door juist aan te geven dat de positie meer voor een junior geschikt is. Als bedankje trakteerde ze me op bitterballen. Haha. Ik ben ook echt heel erg blij voor haar. Ze is samen met haar vriend bezig om een eigen huis te bouwen. En net op het moment dat ze naar de bank gingen voor een lening, werd haar contract tóch niet verlengd bij haar vorige baan. Dat ze zo snel iets nieuws heeft gevonden in een richting die ze graag ook eens wilde doen, is gewoon heel fijn voor haar.

Verder sprak ik vanochtend mijn zakelijke partner. Dankzij hem heb ik één klus te pakken, maar die levert me niet genoeg op maandelijks. Maar: hij heeft even flink kunnen onderhandelen en het beschikbare budget is verviervoudigd voor dit jaar. En dat is perfect, het is precies wat ik nodig heb om wél weer meer te verdienen dan dat er uitgaat.

En vandaag mijn motivatie gestuurd voor de freelance klus waar ik gisteren voor benaderd werd. Inmiddels gehoord dat het bedrijf graag met me in gesprek wil. Ook dat zou een enorme financiële boost zijn en omdat het in eigen stad is, scheelt het een hoop gereis en geregel. Mocht ik die klus hebben, dan helpt het mij natuurlijk ook om volgend jaar tenminste niet te veel te kelderen in een mogelijke hypotheek. Dit jaar so far nog niet zo heel veel verdiend, dus dat kan ik dan mooi even inhalen.
Maar ook, als ik die freelance klus niet te pakken krijg, heeft de verviervoudiging van budget van mijn huidige opdracht er in ieder geval voor gezorgd dat ik weer kan ademhalen.

Het betekent uiteraard ook dat ik dan weer minder tijd heb voor eigen projecten. Maar: ik denk dat ik daar mijn weg ook wel weer in vind. Desnoods huur ik een tweede tekstschrijver in, zodat er tenminste wel nieuwe content wordt geschreven op mijn eigen website. Ik zie het wel. Het is denk ik vooral een patroon dat ik moet aanhouden: flink werken en cashen, dan even wat meer rust pakken (lees: eigen projecten), en dan weer flink werken en cashen.

En hoewel er wordt gesproken over een opkomende financiële crisis, heb ik het geluk dat online teksten sinds de Coronacrisis belangrijker dan ooit zijn. En dat besef begint steeds meer en meer tot me door te dringen. Voorlopig hoef ik me echt geen zorgen te maken. Ook niet wanneer ik eventjes zonder grotere klus zit.
Dat is fijn.