JR98 dìt gevóel dat hij beschrijft & dat de wezen-

lijke scheidslijn aangeeft nl. dat íemand naar 'n kerk o.i.d. gaat om G d te vìnden, mèt Hèm in contact te treden, wat níet mógelijk ìs ìn 'de wereld', treffen we ongeveer op dezelfde wijze & al éven àlgemeen áán nu we van 't bespreken v/d openbare eredienst overgaan op 'n uiteenzetting v/h zg. 'Persoonlijk Gebèd'!?


Gewoonlijk werd 't gebèd opgevat als 'n zich àfwenden van àl 't gewóel & gewémel van 'de wereld' om zó 'mèt G d te zijn'?! En hóe die diverse methoden & technieken van 'eredienst' & 'gebèd' ook mogen verschillen wereldwijd, ze gáán haast allemaal wel úit vàn de veronderstelling dàt "Geméénschap èn Gebèd" GEDEFINIEERD moeten worden in termen van wat iemand dóet ìn die tijd waarin hij/zij zich vàn de wéreld àfgewend hééft?!


Natuurlijk was 't dáárbíj dé BEDÓELING dàt déze behandeling dàn ook vervòlgens 't héle VÈRDERE LÉVEN dóórtrèkken zou & rondom vruchtbaarder máken zou! Maar de sacramentele ogenblikken in & vàn die Gemeenschap mèt G d méénde men te moeten kunnen verwachten i/d tijden van retraite, die, àls 't wáter v/d kaméél, mèns & díer dóór de woestijnen v/d Dàg, waarop we ànders van dòrst haast immer zouden òmkomen, héén moesten helpen òndànks àlles ....


En zèlfs de zg. 'Schietgebedjes' mìddenìn 't tumult & lawaai, háást & níjd v/h leven veronderstellen eveneens zo'n soort van róep, hoe kort ook, VANÒNDER DE OVERGROTE DRÙK VAN DE WÉRELD ÚIT NÁÁR EEN G D 'DÁÁRBÚITEN', die vèr bóven dìt àlles stáát (òf zìt!) & met wíe wíj, ÒNDÀNKS ÀL DEZE MOEILIJKHEDEN, nòg àltijd wèl 'gemeenschap' kùnnen hèbben?


Dìt kunnen we gemakkelijk herkennen als 'n andere versie v/d póging òm 'G d te vìnden i/d Open Ruimten'! Ìn 't moderne leven worden de lacunes kleiner naar 't schijnt, nèt als i/d 'moderne wetenschap'? DE WÉRELD ÌS ÒNS TÉVÉÉL: VRÓEG & LÁÁT, DÓÓR KRÍJGEN & GÉVEN, VERSPÌLLEN WE ONZE ZWAKKE KRACHTEN! Dàt géven we àllen tóe; concentratie gaat kapòt, de ruimtes krimpen haast tot verdwijnen toe ìn, & wij raken (achter)òp ...


Wàt nú & híer te DÓEN? 't Traditionele antwoord is vroeger meestal altijd geweest dat we móeten leren vàsthouden áán de basisgrond-gedachten èn ons bèst móeten blíjven doen òm de ons gegeven tijd zo goed mogelijk te kùnnen blijven gebruiken! Ònze traditionele & beproefde vormen van spiritualiteit waren aanvankelijk ontleend áán de kloosters èn vervolgens verder aangepast aan groter massa's?!

Men ging ervanuit dàt men zich ÚIT 'de wereld' wel terugtrekken móest wìlde mèn ècht kùnnen 'bìdden' & 'mediteren'!? 't Ìs nu evident dat niet iedereen in een druk leven ook ècht tijd hééft en/of néémt òm zich ietwat vaker terug te kunnen trekken, & ook niet iedereen kàn of wìl dat? Daarom werd 't júist geàcht dàt 'r aparte groepen mànnen èn vrouwen zouden zijn, die juist uitgerekend dìt nu voortaan tot hun lévenstaak máákten! Zíj wáren dé 'religieuzen', & hùn stijl van geestelijk leven wèrd vandaar geredeneerd & nader uitgewerkt in daaropvolgende eeuwen & millennia 'normatief' (tot voor kort!)? Nú noemt men hen vaker 'werklozen', -ongeschikten en/of lastpakken & 'nietsnutten'?

19 jan 2016 - bewerkt op 22 jan 2016 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 80 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende