Jij en je mes
Daar sta je, in de holst van de nacht.
Je wilt niet, maar je kan niet anders.
Dit is waar je al zolang op hebt gewacht,
en dan alleen nog bloed.
Je polsen en je handen zijn rood,
dan wordt het zwart voor je ogen.
Is dit dan je dood?
Zomaar alles achterlaten,
zonder afscheid, zonder briefje.
Je denkt dat iedereen je toch wel haat,
of vind iemand je toch wel lief.
Je wil nog niet dood, tranen rollen over je wangen.
Je bent in nood, zelfmoord plegen is een soort drang.
Dagen vol angst en boosheid,
een mes naast je bed.
S P I J T
De dagen en maanden zijn voorbij gegaan.
Je pols is weer geheeld.
Maar de littekens zie je nog staan.
Wat een afschuwelijk beeld.
Trendenza, vrouw, 33 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende