Intieme delen
Vroeger was ik heel onzeker over mijn vagina. Eigenlijk had ik daar helemaal geen aanleiding tot toe.
Toen ik jong was zag ik mijn kleine schaamlipjes aan voor een handige functie. Iedere keer wanneer ik aan t plassen was, stroomde het straaltje via één van m'n uitstekende lipjes de pot in. Ik ging er dus vanuit dat dat dan mijn plassertje was!
Nog geen onzekerheid en geen schaamte dus. Gewoon onschuldig.
Het begon pas toen ik in de puberteit terecht kwam en er door jongens grapjes over vagina's werden gemaakt en meiden elkaar belachelijk gingen maken over hun uitziende vagina's (ja tijdens de gymlessen en douche kon je elkaar bekijken). Daardoor ging ik mijn eigen vagina bestuderen en kwam ik tot de conclusie dat die van mij er als ongewoon uitzag. Nee het was niet strak, ja het hing. Ik had meer vlees dan een normale vagina eruit hoort te zien.
Ik ging opzoek op internet naar foto's van vagina's, zodat ik de mijne ermee kon vergelijken. Tot mijn grote schrik kwam ik alleen maar perfecte strakke kutjes tegen. "Zie je, ik ben niet normaal" bevestigde mijn gedachtes overmezelf. Uiteindelijk ging ik op zoek naar schaamlipcorrecties, maar toen ik erachter kwam hoe duur dat was, zakte de moed me weer in de schoenen.
Vriendjes, seks en orale seks volgde. Niemand liet ik in het eerste halfjaar naar mijn vagina kijken. Mijn tweede vriendje wees me erop dat ik niet onzeker moest zijn en vroeg me of hij ernaar mocht kijken, zodat ik het ergste gehad heb.
Voorzichtig en beschaamd liet ik mijn benen gespannen naar buiten duwen. Hij scheen er - voor mijn gevoel - nog net geen schijnwerpers op. Maar het hielp. De onzekerheid verdween. Voor hem dan.
Toen leerde ik mijn huidige vriend kennen. Hij heeft een vagina fetisj. Hoe meer vlees (wild vlees volgens hem) hoe lekkerder het is. Maar in het begin had ik daar nog geen idee van. Hij maakte opmerkingen over mijn vagina waar ik echt boos om kon worden. Hij zei dan dingen als "jou vagina is zo dik, zo lekker" of "Ik hou van die uitstekende lipjes" uiteindelijk waren dat dus allemaal complimenten. Maar door mijn onzekerheid was ik woedend. Ik kon wel huilen! Hij snapte er geen snars van. "Schat dat is juist goed, dat is lekker, ik hou daarvan, ik maak echt geen grapje over zoiets" Hij probeerde me te kalmeren en overtuigen dat ik juist super lekker was met mijn unieke delen.
Ik accepteerde het dus.
Nu twee jaar later zou hij zelfs een spotlamp - zo'n lelijke - met tl verlichting erop mogen schijnen, ik schaam me helemaal nergens meer voor. Sterker nog als ik sexy probeer te doen dan spreid ik het liefst mijn ene been door hem op de poef tegenover hem te plaatsen en laat daarbij al mijn vaginale imperfecties aan hem zien. Het maakt hem wild. Zelfs in openbare gelegenheden ontdoe ik mezelf van mijn ondergoed en ga dan tegenover hem zitten met me benen op een kiertje. Ik ben me er nog steeds van bewust dat mijn vagina niet perfect is, maar ik laat me niet meer leidde door die onzekerheid.
Maar zou ik een nieuwe relatie krijgen, zal ik precies weer met dezelfde onzekerheden zitten. Alsof een man mij moet goedkeuren. Zo voelt het. Onzin dus!
"Schat als een man je niet mooi vind, dan doe je die sexy beentjes weer van je dicht en steek je een dikke grote middelvinger naar hem op"
Dus dat. Mannelijk advies. Heel simpel. Ik zal het onthouden. Door erover te schrijven en het op mn LL te uploaden bewijs ik aan mezelf wat voor een grote stap ik naar die acceptie al gezet heb.
P.s.
Sorry voor diegene die mij persoonlijk kent. Ik hoop bij deze dat je me nog recht durft aan te kijken zonder te lachen. En anders weet je welke vinger je te zien krijgt he
Toen ik jong was zag ik mijn kleine schaamlipjes aan voor een handige functie. Iedere keer wanneer ik aan t plassen was, stroomde het straaltje via één van m'n uitstekende lipjes de pot in. Ik ging er dus vanuit dat dat dan mijn plassertje was!
Nog geen onzekerheid en geen schaamte dus. Gewoon onschuldig.
Het begon pas toen ik in de puberteit terecht kwam en er door jongens grapjes over vagina's werden gemaakt en meiden elkaar belachelijk gingen maken over hun uitziende vagina's (ja tijdens de gymlessen en douche kon je elkaar bekijken). Daardoor ging ik mijn eigen vagina bestuderen en kwam ik tot de conclusie dat die van mij er als ongewoon uitzag. Nee het was niet strak, ja het hing. Ik had meer vlees dan een normale vagina eruit hoort te zien.
Ik ging opzoek op internet naar foto's van vagina's, zodat ik de mijne ermee kon vergelijken. Tot mijn grote schrik kwam ik alleen maar perfecte strakke kutjes tegen. "Zie je, ik ben niet normaal" bevestigde mijn gedachtes overmezelf. Uiteindelijk ging ik op zoek naar schaamlipcorrecties, maar toen ik erachter kwam hoe duur dat was, zakte de moed me weer in de schoenen.
Vriendjes, seks en orale seks volgde. Niemand liet ik in het eerste halfjaar naar mijn vagina kijken. Mijn tweede vriendje wees me erop dat ik niet onzeker moest zijn en vroeg me of hij ernaar mocht kijken, zodat ik het ergste gehad heb.
Voorzichtig en beschaamd liet ik mijn benen gespannen naar buiten duwen. Hij scheen er - voor mijn gevoel - nog net geen schijnwerpers op. Maar het hielp. De onzekerheid verdween. Voor hem dan.
Toen leerde ik mijn huidige vriend kennen. Hij heeft een vagina fetisj. Hoe meer vlees (wild vlees volgens hem) hoe lekkerder het is. Maar in het begin had ik daar nog geen idee van. Hij maakte opmerkingen over mijn vagina waar ik echt boos om kon worden. Hij zei dan dingen als "jou vagina is zo dik, zo lekker" of "Ik hou van die uitstekende lipjes" uiteindelijk waren dat dus allemaal complimenten. Maar door mijn onzekerheid was ik woedend. Ik kon wel huilen! Hij snapte er geen snars van. "Schat dat is juist goed, dat is lekker, ik hou daarvan, ik maak echt geen grapje over zoiets" Hij probeerde me te kalmeren en overtuigen dat ik juist super lekker was met mijn unieke delen.
Ik accepteerde het dus.
Nu twee jaar later zou hij zelfs een spotlamp - zo'n lelijke - met tl verlichting erop mogen schijnen, ik schaam me helemaal nergens meer voor. Sterker nog als ik sexy probeer te doen dan spreid ik het liefst mijn ene been door hem op de poef tegenover hem te plaatsen en laat daarbij al mijn vaginale imperfecties aan hem zien. Het maakt hem wild. Zelfs in openbare gelegenheden ontdoe ik mezelf van mijn ondergoed en ga dan tegenover hem zitten met me benen op een kiertje. Ik ben me er nog steeds van bewust dat mijn vagina niet perfect is, maar ik laat me niet meer leidde door die onzekerheid.
Maar zou ik een nieuwe relatie krijgen, zal ik precies weer met dezelfde onzekerheden zitten. Alsof een man mij moet goedkeuren. Zo voelt het. Onzin dus!
"Schat als een man je niet mooi vind, dan doe je die sexy beentjes weer van je dicht en steek je een dikke grote middelvinger naar hem op"
Dus dat. Mannelijk advies. Heel simpel. Ik zal het onthouden. Door erover te schrijven en het op mn LL te uploaden bewijs ik aan mezelf wat voor een grote stap ik naar die acceptie al gezet heb.
P.s.
Sorry voor diegene die mij persoonlijk kent. Ik hoop bij deze dat je me nog recht durft aan te kijken zonder te lachen. En anders weet je welke vinger je te zien krijgt he
03 nov 2016 - bewerkt op 24 feb 2023
- meld ongepast verhaal
-
lievjes
donderdag 03 november 2016 21:48
Zo heerlijk die eerlijkheid van jou! Ik denk dat er wel meer vrouwen zijn met die onzekerheid
-
Lezer
donderdag 03 november 2016 21:59
Als ik je kon, zou ik in ieder geval niet anders naar je gaan kijken hierdoor.
Wel fijn dat je er nu mee om kan gaan. Hoop dat straks bij de ware voor jou, ook zo zal zijn
. -
Onlyme04
vrijdag 04 november 2016 00:04
Wat goed dat je over je onzekerheid bent heen gestapt
-
Pantoffel
vrijdag 04 november 2016 07:23
Jezus, wat leken wij veel op elkaar! Ik was vroeger ook ontzettend onzeker over vooral dat deel van mijn lichaam (en ook mijn borsten. Voelde me echt een misvormd monster! Alles wat me 'vrouw' maakte was verkeerd, dus hoe zou ik ooit liefde kunnen vinden?)
De mannen waar ik intiem mee ben geweest maakt het niet uit hoe het er daaronder uit ziet, zolang ze er maar in mogen
Dapper dat je er over durft te schrijven! -
ViveLeHans
vrijdag 04 november 2016 10:47
Ik ben me er nog steeds van bewust dat mijn vagina niet perfect is
De perfecte vagina is er een waarmee je kan spelen, die kan plassen en kinderen kan baren. Uiterlijke kenmerken hebben daar niets mee te maken. -
Imagimary (opgeheven op 14-06-2022)
vrijdag 04 november 2016 16:06
Heel herkenbaar hoor!! Weet je waar mijn onzekerheid door is afgenomen? Dit: http://www.greatwallofvagina.co.uk/images
Geen porno poesjes, maar échte vrouwelijke geslachtsdelen op een niet-pornografische manier in beeld gebracht. Je hebt ze in alle soorten en maten, er bestaat geen perfecte vulva ^^ -
Roir
vrijdag 04 november 2016 18:05
Super goede link mooi voorbeeld en zeer herkenbare geslachtsdelen thnx meis voor t delen @imagimary
Mooi gezegd @vivelehans
Dankje wel @lievjes ja dat denk ik ook! -
Zuko (opgeheven op 13-05-2020)
woensdag 09 november 2016 15:52
"Schat als een man je niet mooi vind, dan doe je die sexy beentjes weer van je dicht en steek je een dikke grote middelvinger naar hem op"
Uitstekend advies! Overigens als wij mannen een mooie vagina zien steekt onze middelste vinger ook omhoog. Heel apart.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 11 apr 2023 Definitieve uitslag ( 6 )
- O 07 apr 2023 Euthaniseer mij maar ( 3 )
- O 30 mrt 2023 Het recept ( 5 )
- O 29 mrt 2023 Overgave
- O 10 mrt 2023 En dan ben ik
- O 06 mrt 2023 Relatie ( 4 )
- O 04 mrt 2023 Wietolie ( 5 )
- O 02 mrt 2023 Uitslag ( 3 )
- O 26 feb 2023 Wat wil je nu van me horen? ( 2 )
- O 24 feb 2023 It’s my call
- O 23 feb 2023 Schijtzenuwachtig ( 1 )
- O 21 feb 2023 Mijn baarmoeder ( 3 )
- O 05 jan 2020 Intens ( 5 )
- O 31 dec 2018 Mijn jaar / onze relatie ( 3 )
- O 20 aug 2018 Vriendinnen ( 2 )