Ik maak me zorgen om m’n ex

Ik weet niet zo goed wat ik nu moet doen. M’n relatie van ruim één jaar is nu paar maanden uit, iets waar ik me volledig bij neer kan leggen. Ik word er alleen heel erg verdrietig van als ik zie hoe hij zichzelf naar de afgrond werkt de laatste tijd.

Het daten kwam volledig vanuit hem. Ik moest er in het begin niets van weten. Hij heeft voor me gevochten, de tijd genomen en zo ontzettend z’n best gedaan om me voor zich te winnen. Iets wat ik alleen maar kon waarderen. Door hem voelde ik me geliefd, maar stond ik ook met beide benen op de grond. Ik vond hem echt erg leuk, maar was niet verliefd. Hij was wel degene die vol overtuiging in onze relatie stond en mij juist heeft overgehaald en het vertrouwen in mannen heeft teruggegeven.

We hadden het leuk samen en stonden heel erg in het hier en nu. Hoewel ik er dus heel nuchter in stond, was hij wel meer over de toekomst aan het nadenken. Dat was helemaal prima. Totdat hij besloot dat we geen toekomst samen hadden. Iets wat ik wellicht onbewust wel wist, maar toch als een grote verrassing kwam.

Hij gaf aan dat hij het nog steeds erg lastig heeft met problemen uit het verleden en daarom tijd voor zichzelf nodig had. Hoewel ik hem juist heel erg probeerde te helpen en duidelijk maakte dat de dingen die hij gedaan heeft geen invloed hadden op mijn mening over hem, vond hij het steeds lastiger worden dat ik z’n fouten van vroeger bewust en van dichtbij heb meegemaakt. Hij loopt er liever van weg, zoekt contact met mensen die hem uit die periode niet kennen en duwde mij steeds meer weg. Dit is iets wat hij zelf moet oplossen, iets wat ik volledig begrijp. Tuurlijk deed het me pijn dat ik hem kwijt raakte, maar ik wist ook dat als hij echt aan zichzelf wilde werken, ik hem die ruimte moest geven. En zo besloten we, als goede vrienden, uit elkaar te gaan.

Ik hoopte echt dat hij actie ging ondernemen om zijn dingen op te lossen. Echter, hij blijft voor zijn problemen weglopen. Hij heeft vrij genomen van werk, waarbij hij zichzelf iedere avond de vernieling in hielp door alcohol en drugs. Hij haalt avonden achter elkaar door en ligt iedere week met een ander in bed. Hij zoekt naar aandacht, maar vaak in een negatieve manier. Hij is liever het middelpunt van drama, dan dat hij moet leren omgaan met zijn depressie.

Ik maak me zo ontzettend veel zorgen. Het is zo’n lieve en leuke jongen, maar hij vervalt weer terug in z’n oude patroon. Als ik hem af en toe weer zie, zie ik dat het helemaal niet goed gaat. Hij krijgt of woede-aanvallen, barst in huilen uit of probeert weer bij me terug te komen, om me vervolgens weer weg te duwen.

Hij geeft toe dat hij ervan baalt dat ik over onze breuk ben. Het liefst zou hij zien dat ik nog steeds verdrietig ben en met hangende pootjes wekelijks bij hem terug kom. Dan voelt hij zich namelijk geliefd en krijgt zijn ego een boost. Dat ik dit niet doe is voor hem een reden om nog meer te schreeuwen naar aandacht. Nee, dit is niet iets wat ik zelf bedenk, maar wat hij in een emotionele dronken bui heeft toegegeven.

Tegenover z’n echte vrienden doet hij alsof alles oké is, en projecteert hij zijn gevoelens op mij. Verder gaat hij steeds meer om met een “vriendengroep” die alleen maar gebaseerd is op veel uitgaan, alcohol en drugs.

Ik maak me zorgen, wil hem helpen maar weet niet hoe. Ik ben ontzettend bang dat hij in oude patronen vervalt, daardoor mensen gaat kwetsen en er uiteindelijk aan onderdoor gaat. Ik wil niet dat hij weer depressief word. Alleen ik ben waarschijnlijk de laatste persoon door wie hij geholpen wil worden en van wie hij wat aanneemt..
09 mrt 2020 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Anoukje15
Anoukje15, vrouw, 33 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende