Grafleven
Gisteren is het weer gebeurd, ik heb mezelf ontvoerd,
weer teveel getreurd & mezelf opnieuw beroerd.
Soms denk ik dat ik ziek ben tegen beter weten in.
Teveel haat, teveel geweld, teveel geween, zoveel pijn, nooit meer een nieuwe start.
Tranen branden in mijn hart.
Ik kan die gedachten niet wissen, misschien ben ik niet normaal.
Ik slenter in dit diepe dal, leef in constant gemis.
Maar waarom mis ik nu al wat er vandaag nog is?
Wat scheelt er toch aan mij?
Niemand ziet een probleem of ligt het nu echt aan mij?
Of aan de wereld om me heen?
Trendenza, vrouw, 33 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende