Durf ik dit?

18+ verhaal
Hier zit ik dan - achter de computer om mijn hersenspinsels in te typen. Voortdurend gaat het door, het piekeren. Ze noemen het een piekerstorm. Ik noem het weer een tevergeefse poging om meer duidelijkheid te krijgen in mijn hoofd en op papier: Wat kan ik doen? Wat wil ik? Wil ik eigenlijk nog wel? Als de eerste vragen te moeilijk zijn, is het antwoord op de laatste vraag een smekende 'nee'.

Ik ben bekend met depressies, trauma, suïcide en heel veel angst en spanning. Ik ben bekend in de psychiatrie. Ik verschuil me achter de naam Luchador. Het schijnt Vechter te betekenen in het Spaans. Ik weet niet of ik een vechter ben. Ik voel wel dat ik vast zit in een strijd, dat voor bijna 4 jaar. Gelukkig is mijn geheugen wat minder door de medicatie die ik slik(te). Ik herinner me niet iedere dag bewust. Het gevoel herinner ik me wel, het eeuwige nare gevoel dat opstapelt.. Er lijkt geen einde aan te komen.

Ik durf de laatste weken te zeggen dat ik geniet. Ik geniet van momenten. Ik hou ze dan niet vast in herinnering of gevoel, maar ik geniet. Fracties van seconden van zorgeloosheid. Vaak opgevolgd door een zwaar gevoel van depressie die mij duidelijk maakt dat dit dus niet de bedoeling is. Of de momenten van genieten opwegen tegen het zware gevoel van somberheid, de intense angst en veel onbegrip, ik weet zeker van niet. Ik ben niet ik en mijn leven had vast een heel ander doel.

Momenteel voel ik me machteloos. Wat kan ik doen in het leven om het een beetje meer leven te maken dan overleven..? Wat heb ik nodig om niet continu in m'n hoofd te smeken om rust..? Kan ik dit wel overleven? Of ben ik niet meer te maken..?
08 feb 2018 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Luchador
Luchador, vrouw, 27 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende