Don't know
Het ene moment voel ik me oké en het andere moment voel ik me op de bodem van de put.
Het ene moment kan ik de wereld aan en het andere moment krijg ik mijn ene voet niet voor de ander.
Het ene moment voel ik me vrolijk en het andere moment zo somber als wat.
Ben ik weer op weg naar een depressie? Ben ik aan het glijden naar de afgrond?
Opstaan is moeilijk elke ochtend weer. Honger heb ik al een tijdje niet meer. Ik kan mezelf niet tot dingen zetten, zelfs niet de leuke dingen. Het enige wat ik wil is op de bank zitten met een deken om me heen. Soms denk ik aan doodgaan en dat dat zoveel makkelijker zou zijn. Gewoon opgeven en laten gaan.
Hoelang kan ik dit gevecht met mezelf en voor mijn relatie aangaan? Vooral als er niemand is die echt voor mij vecht?
Ik ben net met Hond het bos in geweest, dat doet wel altijd goed. Hond kon even helemaal uitleven en rende van hier naar daar en terug. Hij geniet altijd zo van het samen in het bos zijn!
De herfst kleuren, de bomen, de natuur het brengt altijd een zekere rust. Ik heb geprobeerd na te denken over P. en mij maar ben nog steek verder.
Waarom twijfel ik zo veel? Waarom moet het nu direct allemaal gefixt worden? Waarom kan ik het niet even laten?
Ik zet hierbij mezelf zo onder druk! Ik voel me zo waardeloos. Niks is meer stabiel, mezelf niet, mijn relatie niet en mijn leven niet.
Ik zou willen dat ik iemand had om mee te praten, iemand die een arm om me heen slaat en zegt dat het goed komt en me daarbij helpt.
Xx
Mari
Het ene moment kan ik de wereld aan en het andere moment krijg ik mijn ene voet niet voor de ander.
Het ene moment voel ik me vrolijk en het andere moment zo somber als wat.
Ben ik weer op weg naar een depressie? Ben ik aan het glijden naar de afgrond?
Opstaan is moeilijk elke ochtend weer. Honger heb ik al een tijdje niet meer. Ik kan mezelf niet tot dingen zetten, zelfs niet de leuke dingen. Het enige wat ik wil is op de bank zitten met een deken om me heen. Soms denk ik aan doodgaan en dat dat zoveel makkelijker zou zijn. Gewoon opgeven en laten gaan.
Hoelang kan ik dit gevecht met mezelf en voor mijn relatie aangaan? Vooral als er niemand is die echt voor mij vecht?
Ik ben net met Hond het bos in geweest, dat doet wel altijd goed. Hond kon even helemaal uitleven en rende van hier naar daar en terug. Hij geniet altijd zo van het samen in het bos zijn!
De herfst kleuren, de bomen, de natuur het brengt altijd een zekere rust. Ik heb geprobeerd na te denken over P. en mij maar ben nog steek verder.
Waarom twijfel ik zo veel? Waarom moet het nu direct allemaal gefixt worden? Waarom kan ik het niet even laten?
Ik zet hierbij mezelf zo onder druk! Ik voel me zo waardeloos. Niks is meer stabiel, mezelf niet, mijn relatie niet en mijn leven niet.
Ik zou willen dat ik iemand had om mee te praten, iemand die een arm om me heen slaat en zegt dat het goed komt en me daarbij helpt.
Xx
Mari
23 okt 2018
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 17 jan 2024 Januari
- O 29 sep 2023 Vrijdag
- O 13 sep 2023 Woensdag
- O 03 jul 2023 Hoi ( 1 )
- O 30 dec 2018 Kerst en al die zooi.. :)
- O 17 dec 2018 # Lief ( 2 )
- O 24 nov 2018 Elven vs Elfen ( 3 )
- O 23 nov 2018 De Elfenboom ( 9 )
- O 20 nov 2018 Hoe is het?
- O 08 nov 2018 Dankbaar ( 4 )
- O 24 okt 2018 Pfff ( 2 )
- O 23 okt 2018 Don't know
- O 20 okt 2018 Thuis ( 2 )
- O 18 okt 2018 Stem kwijt.. ( 4 )
- O 16 okt 2018 Oordelen ( 7 )