Dag 2

het is vandaag dag 2 dat ik schrijf

Vandaag zou de dag zijn dat ik school op een rijtje zou zetten.
Mijn studieloopbaanbegeleider heeft alle info naar mij toe gemaild over wat ik moet maken voor elk vak.

Nu zou ik dus eigenlijk alles moeten samenvatten en moeten kijken wanneer ik wat ga doen verdeeld over de dagen in de week t/m de toetsweek..
En ook het aangepaste rooster ligt klaar zodat ik soms naar school kan gaan.

Maar ik zet de stap niet. Ik ben wakker en uit bed sinds 12 uur 's middags en nu bijna 5 uur later zit ik nog steeds op diezelfde plek op de bank series te kijken en na te denken, op zoek naar waarom ik het nou niet doe en waarom ik me zo voel.

Net een sigaretje gerookt samen met mijn moeder, en ik barste in tranen uit: " waarom heb ik nou weer nachtmerries gehad, gister avond voelde ik me zo rustig en kalm na ons gesprek... " vertel ik haar wanhopig.
Ze zegt me dat ze het niet weet... En dat ik misschien wat moet gaan doen voor afleiding.

Maar dat afleiding zoeken deed ik al jaren lang alsof er niks aan de hand meer was. Maar waar is dan de tussenweg? Hoe stop ik mijn zwart/wit denken? Hoe kom ik hier in godsnaam uit?

Hoe kan ik nou weer doen alsof er niks aan de hand is en daarna weer me er aan over geven dat het kut gaat.
Hoe doe je dat? Wel soms dingen doen die voor afleiding zorgen maar wel realistisch blijven en soms jezelf terug trekken en weer aan jezelf werken.

Het is altijd bij mij het een of het ander... Of compleet aan mezelf werken, of compleet me storten op afleiding en school. En dat laatste breekt me dan weer na een week op en dan zit ik weer oververmoeid en uitgeput op de bank omdat het nog te veel is. En zo is de cirkel dus weer rond. Ik moet hier toch op een manier uit kunnen komen?

Ik ga zo maar eens douchen, want m'n moeder zei dat ik dan in ieder geval iets doe, en het is ontspannend.
Dat tweede twijfel ik aan, want onder de douche ga ik weer net zo hard na denken.

Ik vraag mezelf het nu al weer af: loop ik mezelf voorbij? vraag ik te veel van mezelf? waar zijn nou mijn grenzen?

Is er niet gewoon een boek waar in staat hoe je "normaal" moet leven en met dingen om moet gaan? Want als die er is zou ik hem per direct gaan halen.

Ik heb dus nu net mezelf voorgenomen om morgen dan aan school te beginnen, zonder logisch na te denken dat dat helemaal niet kan want morgen ga ik naar de psychologe. Misschien moet ik me er bij neer leggen dat het vandaag niet lukte, ik morgen weer aan mezelf ga werken en woensdag school oppak.

Laat ik dat dan maar voor ogen houden... Morgen aan mezelf werken, woensdag aan school.
En aangezien ik hier alles nu dagelijks ga schrijven kan ik moeilijk om mijn eigen woorden heen.

Ik doe altijd zo makkelijk over de manier van aanpak en als het er dan op aan komt doe ik niks en heb ik spijt dat ik het niet wat beter heb uitgedacht.

Wat een laffaard ben je ook... zeg ik dan tegen mezelf.
Maar aan de andere kant, ik heb al zo veel bereikt, ik kan het wel... Alleen hoe?