Alles zit tegen.

Ik kan niet anders zeggen dat het lijkt dat alles tegen zit.

Vanacht tot 1 uur wakker gelegen, loop al een aantal dagen met een flinke keelonsteking en ik bleef maar hoesten.
Op een gegeven moment werd het me allemaal te veel en had ik om half 1 een totale breakdown.
Gelukkig was mijn mama nog wakker en heeft ze mij gerust gesteld.
Uiteindelijk viel ik toch in slaap.

Eenmaal op school aangekomen, had afgesproken met een projectgroepje voor het verbeteren van een verslag.
De helft kwam niet opdagen en ik voelde mij enorm aangevallen door sommige mensen.

Toen ben ik naar een verzorgingstehuis gegaan om een patiënt daar te interviewen, tijdens dit interview kreeg ik een heel naar mailtje.
De minoren waarvoor ik mij had aangemeld gaan niet door wegens te weinig aanmeldingen.
Enorm lastig vond ik het om iets te kiezen wat pas over een jaar plaats gaat vinden, maar na veel inlezen en zoeken vond ik toch 2 onderwerpen die mij interessant leken.
Nu lijkt mijn zoekwerk voor niks, zijn de meeste minoren al vol en moet ik een minor gaan volgen op een andere school.

Verandering vind ik eng. Ik krijg al paniek als ik moet denken aan studeren voor een half jaar op een andere school, weer in een andere stad met onbekende mensen.

En toen kwam nog het ergste. In mijn les moesten we op ons groepje feedback geven.
De feedback die ik kreeg kwam zwaar aan, plotseling voelde ik de paniek opkomen en ik moest mijn tranen tegenhouden. Ik kon alleen maar denken "alles zit tegen".
Met een smoes ben ik eerder weggegaan.