Alleen in mijn gedichten kan ik wonen
Huil ik graag even om mijn hervonden zelfmedelijden
en hul mij dan weer in een afkeurend zwijgen
veroordeeld door honderd stemmen uit de kerkers van mijn verleden
herinneringen zijn niet een plek om onnadenkend rond te struinen
de kat praat tegen de vogels - de vogels tegen de zon
en ik - ik praat enkel tegen mijzelf en doe alsof ik luister
terwijl ik mijzelf verdrink in mijn verlopen potentie
nee, herinneringen zijn niet een plek om onnadenkend rond te struinen
struikelend de deur uit van een oud, vergeeld jaar en
nog niet voorbereid op een eventuele toekomst
tel ik mijn grijze haren, tot nu toe slechts één, maar ik tel hem elke dag opnieuw
soms bied de spiegel mij een alternatief
andere dagen een vonnis
herinneringen zijn er om op te sluiten, ver weg op een zolder
waar zelfs de kleinkinderen van je kleinkinderen nooit durven komen
en waar je geest tot eeuwen na je dood moet dwangarbeiden
stommel ik toch weer de avond door,
tussen herinneringen die ruiken naar verrotting en
foto's die mettertijd zuur geworden zijn
gezichten die ooit mooi waren maar nu vergaan of verworden tot kunst
herinneringen zijn niet een plek om onnadenkend rond te struinen,
maar waar anders kan ik wonen?
en hul mij dan weer in een afkeurend zwijgen
veroordeeld door honderd stemmen uit de kerkers van mijn verleden
herinneringen zijn niet een plek om onnadenkend rond te struinen
de kat praat tegen de vogels - de vogels tegen de zon
en ik - ik praat enkel tegen mijzelf en doe alsof ik luister
terwijl ik mijzelf verdrink in mijn verlopen potentie
nee, herinneringen zijn niet een plek om onnadenkend rond te struinen
struikelend de deur uit van een oud, vergeeld jaar en
nog niet voorbereid op een eventuele toekomst
tel ik mijn grijze haren, tot nu toe slechts één, maar ik tel hem elke dag opnieuw
soms bied de spiegel mij een alternatief
andere dagen een vonnis
herinneringen zijn er om op te sluiten, ver weg op een zolder
waar zelfs de kleinkinderen van je kleinkinderen nooit durven komen
en waar je geest tot eeuwen na je dood moet dwangarbeiden
stommel ik toch weer de avond door,
tussen herinneringen die ruiken naar verrotting en
foto's die mettertijd zuur geworden zijn
gezichten die ooit mooi waren maar nu vergaan of verworden tot kunst
herinneringen zijn niet een plek om onnadenkend rond te struinen,
maar waar anders kan ik wonen?
02 feb 2022
- meld ongepast verhaal
-
Lieff
zaterdag 12 februari 2022 20:34
Altijd een voorrecht om iets van jou te kunnen lezen.
-
Strigiformes
maandag 14 februari 2022 17:46
Wat @Lieff (ook zo fijn om jouw naam weer te zien) zegt.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 20 aug 2022 Hoofdstuk 1 ( 1 )
- O 11 jul 2022 Ik mis niet jou ( 4 )
- O 15 apr 2022 Stap op
- O 30 mrt 2022 Het wordt weer een omfloerste zomer ( 1 )
- O 02 feb 2022 Weet je wat het is?
- O 02 feb 2022 Alleen in mijn gedichten kan ik wonen ( 2 )
- O 02 feb 2022 Grijze luchten ( 1 )
- O 26 jun 2019 Stervende rozen ( 5 )
- O 26 jun 2019 Zomerdromen ( 1 )
- O 07 okt 2017 Morgen beter
- O 17 mrt 2017 Zoals het is ( 3 )
- O 24 feb 2017 Eden
- O 24 feb 2017 Gehuil
- O 24 feb 2017 Brief
- O 21 feb 2017 Sneeuwland