Agresieve relatie...

Ik heb al heel lang niks meer geschreven... Maar aangezien ik weer wat dingetjes heb meegemaakt, moest ik toch echt even me hoofd leeg maken...

Ik had nu net iets langer dan 2 jaar een relatie.

Ik heb hem ontmoet via vrienden, ik vond hem gelijk al leuk. Hij is een jaar jonger dan mij en had echt nog zo'n kinderlijke uitstraling. Hij deed altijd lachen, hij was altijd wel vrolijk. Dat kon ik in die tijd wel gebruiken...

Toen hij ouder werd, werd hijzelf natuurlijk anders. Hij groeide op tot dat kleine jongetje waar ik verliefd op was geworden tot de jongen waar ik van ben gaan houden.

In die tijd was ik zelf nogal bezig met dingen uitproberen, ik was toen zelf ook nog maar 13. Ik begon met blowen en met drinken. Daarmee had ik mijn vriendje erg meegesleept. Heb er nog steeds altijd spijt van... Hij begon ook met blowen, alleen hij is er niet meer mee gestopt.

Sinds toen ging alles bergafwaarts... De relatie werd slechter, hij werd agressief en kreeg veel ruzie thuis. Langzamerhand werd hij ook agresiever tegen mij. Als hij heel boos werd sloeg hij me of pakte hij me bij me keel zodat ik niks meer terug kon doen. Ik heb flink wat blauwe plekken opgelopen en andere verwondingen... Maar ik ben niet snel bang voor iemand, ik was dus ook niet bang voor hem. Toen hij eenmaal rustig huilde hij altijd en zei hij dat hij spijt had en van me hield. Ik kon niet weggaan, ik kon het gewoon niet. Ik wou hem niet alleen laten want ik zag hoe moeilijk hij het had.

Ondertussen blowde hij steeds meer, hij ging met andere mensen om. Mensen die geen goede dingen deden. Hij blowde nu zelfs thuis in zijn kamer en niemand zei er iets van....

Eigenlijk vond ik het altijd wel fijn bij hem thuis. Ik kon goed met zijn moeder opschieten en voelden me erg thuis bij hem.

Deze situatie heeft denk ik anderhalf jaar geduurt met dat hij mij sloeg en me uitschold. Maar op een of andere manier kon ik hem niet laten gaan. Er waren ook goede tijden, dat het gezellig was en dat hij er voor me was. Voor die tijden bleef ik, ik wou er voor hem zijn zoals hij er ook voor mij was.

Het ging nu ongeveer een maand echt heel goed. Er waren geen ruzies meer en hij raakte me niet meer zo aan als die eerst deed. Hij deed super lief tegen me en ik ook tegen hem. Het leek erop dat alle stress en moeite toch niet voor niks was geweest. Dat had ik dus mis....

Ik was vanmiddag na school naar hem toegegaan. Ik was een beetje later omdat ik met een vriendin wat langer heb staan praten. Daar werd hij een beetje sagerijnig over, maar hij liet het wel doen. Het was eigenlijk best gezellig, we hebben een beetje gestoeit, gewoon even een midagje helemaal niks doen. Heerlijk vind ik dat altijd.

Uit het niks werd hij heel erg boos op mij. Hij schreeuwde naar me dat ik raar deed en niet genoeg voor hem deed. Ik vond het erg verwarrend, ik dacht dat het zo goed ging... Ik heb er ook niks op gezegd. Dat maakte hem nog bozer toen heeft hij mij weer aangeraakt op een verkeerde manier...

Tegen de tijd dat hij rustig was moest ik alweer naar huis. Er was nog nergens over gepraat. Ik zei tegen hem dat ik echt naar huis moest, hij negeerde me. Ik ben maar naar beneden gegaan en heb me spullen gepakt. Toen ik buiten stond kwam hij ook naar buiten en zei hij dat het uit was....

Ik heb me hele middag en avond heel slecht gevoeld. Hij heeft ook dingen gezegd die te ver gingen. Inmiddels heeft hij sorry gezegd en wilt hij me wel nog.

Ik vind het moeilijk, ik verdien het eigenlijk niet om zo behandelt te worden en zo aangeraakt te worden. Maar ik hou wel zoveel van hem en ik kan hem ook heel slecht uit me hoofd zetten...

Iemand tips?...