Achtbaan

De afgelopen week was een soort achtbaan voor me, waarin alle emoties wel voorbij zijn gekomen. Enorm mijn best gedaan om iets voor elkaar te krijgen en vandaag, na een lange tijd, dan toch ‘nee’ gehoord. Het komt niet volledig als een verrassing en ik geef ook zeker niet op nu. Wanneer ik iets wil, vecht ik er altijd voor. Dat geldt hier ook voor.

Toch valt het tegen. Ik had iets anders gehoopt. En het voelt soms een beetje alsof er bij mij nooit eens iets aan komt waaien. Dat ik overal vol in moet gaan, tien keer op mijn bek moet gaan en dan eindelijk een beetje geluk heb. Dat gevoel komt vooral door mijn eigen onzekerheden en mijn imposter syndrome. ‘Zie je wel, ze vinden me een loser’. Dat soort gedachtes.

Aan de ene kant denk ik: oké, nu nog harder mijn best doen. Gewoon laten zien dat ik het wel kan. Dat ik wel goed genoeg ben. Aan de andere kant denk ik: ik kan in ieder geval zeggen dat ik echt mijn best heb gedaan en dat het proces ontzettend leuk was. Het resultaat valt alleen wel wat tegen.

Dit gevoel zal wel weer wegebben. Uiteindelijk. Maar voor nu is het even zuur. Dat mag, zulke emoties horen er nou eenmaal ook bij.

Om toch iets positiefs te benoemen: afgelopen weekend was ik met mijn vriend in Noord-Brabant. Het was een intense dag, maar tegelijkertijd wel een dag die ik nooit meer zal vergeten. Het was ook geweldig leuk. En toen we in de avond in een restaurantje zaten, kon ik alleen maar denken: ‘wat ben ik blij dat hij mijn vriendje is.' En: 'wat past hij goed bij me.' Het is goed om ook stil te staan bij zulke dingen. Bij de mooie momenten samen. Ik kan alleen maar uitkijken naar nog meer van zulke mooie momenten. Het brengt ons alleen maar dichter bij elkaar.
14 apr 2022 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Nightdream
Nightdream, vrouw, 38 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende