39431/220 Ik Heb Onderweg Geprobeerd Hem Zijn Ozo~
Q
GEVAARLIJKE IDEE
UIT HET HOOFD TE PRATEN, MAAR HIJ WAS
VASTBESLOTEN.
'IK BEN DE ENIGE
DIE ZIJN ZIEL TOT RUST KAN BRENGEN!' zei hij.
In GIBEAH raadde ik hem aan om Ittaï mee te nemen naar het paleis zodat hij in ieder geval
'n stevige bewaker bij zich had, maar Dawied zei: "U BENT DE ENIGE DIE MET MIJ MEEMAG
HEER SERAYAH, WANT DE KONING VERTROUWT Ú!" Dùs gingen we samen,
ongewapend, ´t paleis binnen.
Het was niet moeilijk
om de koning te vinden want we gingen af op het geluid:
'n hòl gebrul dat vanuit de diepste krochten van 't paleis leek te komen. Ik herinnerde me
dat Sja'oel in zijn krankzinnigheid de duisternis opzocht en dus wist waar de donkerste vertrekken
zich bevonden!
Toen we in de buurt kwamen,
haalde Dawiedewiedewied zijn lier van z´n rug en
begon alvast te tokkelen, zodat Sja´oel niet zou schrikken
van onze onaangekondigde komst.
´t Gebrul hield plotseling òp.
Ik opende voorzichtig de deur waarachter ik hem vermoedde
& zag hem zitten in het laatste straaltje licht
dat hier nog kòn binnendringen.
Dawied liet ´n stilte vallen
opdat de koning nu kon laten merken
òf wij welkom waren of niet.
En in die stilte,
hoorden we Sja´oels stem heel teder zeggen:
´Ben jíj het m´n jongen?
Mijn lieve muzikant?´
¨JA,¨ zei Dawiedewied. ¨IK BEN HET!¨
Het drong tot me door
dat Sja´oel Dawied opnieuw
niet herkende!
Zijn geest kreeg het niet voor elkaar
om in de held die Goliath had verslagen
èn de muzikant die hem al vele malen had getroost één en dezèlfde man te zien.
¨GA ZITTEN M´N JONGEN
EN SPEEL!¨
Dawied ging zitten
en liet zijn lier zingen als een vogel in het voorjaar.
Ik zag dat Sja´oels mond openviel & dat hij tot rust leek te komen, maar ik vond ´t verontrustend dat z´n werpspies op zijn schoot lag en dat zijn vingers tijdens Dawieds muziek
ònònderbroken bleven doortrommelen
op de schacht.
Hij sloot zijn ogen
en liet z´n hoofd achterover vallen als iemand die zich overgeeft
aan z´n intiemste gevoelens, maar toen Dawied ´n pauze liet vallen omdat hij ´n nieuw stuk
in wilde zetten, hief hij zijn hand met de werpspies òp en zei:
´Dàt was heerlijke muziek, m´n jongen, als ´t verkoelende water,
maar hoe heet je vader ook alweer?´
´M´n vader heet Isaï van Bethlehem mijn koning,´
antwoordde Dawied...
UIT HET HOOFD TE PRATEN, MAAR HIJ WAS
VASTBESLOTEN.
'IK BEN DE ENIGE
DIE ZIJN ZIEL TOT RUST KAN BRENGEN!' zei hij.
In GIBEAH raadde ik hem aan om Ittaï mee te nemen naar het paleis zodat hij in ieder geval
'n stevige bewaker bij zich had, maar Dawied zei: "U BENT DE ENIGE DIE MET MIJ MEEMAG
HEER SERAYAH, WANT DE KONING VERTROUWT Ú!" Dùs gingen we samen,
ongewapend, ´t paleis binnen.
Het was niet moeilijk
om de koning te vinden want we gingen af op het geluid:
'n hòl gebrul dat vanuit de diepste krochten van 't paleis leek te komen. Ik herinnerde me
dat Sja'oel in zijn krankzinnigheid de duisternis opzocht en dus wist waar de donkerste vertrekken
zich bevonden!
Toen we in de buurt kwamen,
haalde Dawiedewiedewied zijn lier van z´n rug en
begon alvast te tokkelen, zodat Sja´oel niet zou schrikken
van onze onaangekondigde komst.
´t Gebrul hield plotseling òp.
Ik opende voorzichtig de deur waarachter ik hem vermoedde
& zag hem zitten in het laatste straaltje licht
dat hier nog kòn binnendringen.
Dawied liet ´n stilte vallen
opdat de koning nu kon laten merken
òf wij welkom waren of niet.
En in die stilte,
hoorden we Sja´oels stem heel teder zeggen:
´Ben jíj het m´n jongen?
Mijn lieve muzikant?´
¨JA,¨ zei Dawiedewied. ¨IK BEN HET!¨
Het drong tot me door
dat Sja´oel Dawied opnieuw
niet herkende!
Zijn geest kreeg het niet voor elkaar
om in de held die Goliath had verslagen
èn de muzikant die hem al vele malen had getroost één en dezèlfde man te zien.
¨GA ZITTEN M´N JONGEN
EN SPEEL!¨
Dawied ging zitten
en liet zijn lier zingen als een vogel in het voorjaar.
Ik zag dat Sja´oels mond openviel & dat hij tot rust leek te komen, maar ik vond ´t verontrustend dat z´n werpspies op zijn schoot lag en dat zijn vingers tijdens Dawieds muziek
ònònderbroken bleven doortrommelen
op de schacht.
Hij sloot zijn ogen
en liet z´n hoofd achterover vallen als iemand die zich overgeeft
aan z´n intiemste gevoelens, maar toen Dawied ´n pauze liet vallen omdat hij ´n nieuw stuk
in wilde zetten, hief hij zijn hand met de werpspies òp en zei:
´Dàt was heerlijke muziek, m´n jongen, als ´t verkoelende water,
maar hoe heet je vader ook alweer?´
´M´n vader heet Isaï van Bethlehem mijn koning,´
antwoordde Dawied...
28 nov 2020 - bewerkt op 05 dec 2020
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 06 jan 2024 45999102 In de heilige schrift is deze toen al
- O 06 jan 2024 4599101Landeigendom, grootte, indeling, belasting
- O 06 jan 2024 4599100 Pesach was niet alleen ‘n feestelijke
- O 06 jan 2024 4599699 Zo waren er ook vieringen die maar éénmaal
- O 06 jan 2024 4599598 Shabbat- & Feestdagen: waarom we leven....
- O 03 jan 2024 45983 Spèl en Vermaak: behalve de vrije avonden
- O 03 jan 2024 4598297 Wie hem nu wel of niet verwekte ook Yèsjoe
- O 03 jan 2024 45981 Kortom: vòl, drùk, keihard gelukkig Léven...
- O 03 jan 2024 4598094 Als de mannen of oudere jongens op ‘t Veld
- O 02 jan 2024 45979Als ‘n deur al gesloten werd dan deed men dat
- O 02 jan 2024 45978 Húis, Tuin, Keuken, Kleren, Sport, Spelgenot
- O 02 jan 2024 4597793 Waarschijnlijk noemde de vrouw haar man
- O 02 jan 2024 45976 De Galileaërs Spraken een Aramees dialect
- O 02 jan 2024 45975 Hoogst Merkwaardige Migranten Van Her & Der?
- O 01 jan 2024 45974/75/91/92 Gewoon een kwestie van dorpsleven