38976 Y346 MarcusLietZich OpZijnKnieënVallen & Nam

CARTA’S HAND IN DE ZIJNE.

Hij kuste de slappe vingers & legde de geopende handpalm
tegen zijn wang. Hij werd overweldigd door emoties, die zijn keel
dreigden dicht te snoeren. Uit alle màcht probeerde hij de tranenvloed tegen te houden,
die dreigde hèm méé te sleuren. Marc durfde niet naar Carta’s gehavende gezicht te kijken.

Hij hield zijn blik gericht op Carta’s handen. Zó vertrouwd. Ontsnapt aan de verschrikkingen...

Daar zag hij ‘t litteken op Carta’s handpalm, dat de jongen overgehouden hàd aan zijn poging
‘n appel te schillen. Marc hàd de wond zèlf gehecht & Carta ‘n dappere knul genoemd, omdat hij
geen krimp gegeven hàd! Wat wàs het léven tóen nog simpel. Carta geloofde dat Marc àlles kòn
herstellen, àlles weer góed kòn máken. Hij was zó jòng. Géén kìnd meer, maar ook nog geen màn.

Hij hàd zich Marcus’ manier van lopen & praten eigen gemaakt. Als hij Marcs wapenrusting schoon-maakte & dacht dat Marc hèm níet zàg, oefende hij vaak met ‘t zwaard van z’n meester! Marc hàd àl
die tijd heimelijk genoten van Carta’s bewondering voor hèm & v/h kinderlijk vertrouwen dat z’n meester àlles kòn?! Maar dit was niet meer te herstellen. Onmogelijk. Ònomkeerdaar. Zèlfs ‘t gezàg van ‘n centu-rio kòn ‘n kind niet terughalen uit de greep v/d dóód.

Nòch de màcht van zijn zwaard, nòch de màcht van de bronzen goden van Róme konden dìt gevècht wìnnen.

Er was er maar één die DÀT kòn, maar Marc hàd niet ‘t RÈCHT òm hèm DÀT te vragen.

Marcus was geen Jood.
Yehosjoea was gekomen
òm zijn eigen mensen te genezen, niet de Romeinse overheersers
die door hùn aanwezigheid àlléén al èlk voorschrift van de
Hebreeuwse godsdienst
schonden.
04 aug 2020 - bewerkt op 09 aug 2020 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 78 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende