30421gkbvo432 mijn arme voedster wist dáár dus

Q

NIETS
VAN AF
OF ZE GELOOFDE
NÍET IN DAWIEDEWIEDEWIEDS BELOFTE?
EN DÙS VLÙCHTTE ZE, NÍET OMDAT ZE ZO
BÀNG WAS VOOR HAAR ÉIGEN LEVEN, MAAR VOOR 'T MÍJNE!
Ze rènde voort, maar omdat Ìk géén gevaar zag, liet ik haar lòs & begon te spartelen!
Ik wilde lòs van haar, ik wilde op éigen benen staan, ik wilde niet behandeld worden als 'n zuigeling...
En tóen gebéurde het! Ze struikelde en ik vloog úit haar àrmen: naar mijn eigen gevol hìng ik als 'n biddende torenvalk
langdurig in de lucht en stortte pas neer toen ik een diepe, stenige kúil onder me zag verschijnen, 'n wíjd openstaande múil
vòl pùntige tànden?! Ìk víel erìn en mijn voeten werden door het bijtende monster kapòt gekauwd?! Vóór àltíjd?!
Ik kan ze niet meer bewégen, ze hàngen als losse flòdders aan mijn benen, ze zijn me slechts tot last!
Mijn voedster trok me schreeuwend van ellende úit de kúil, nàm me opnieuw in haar armen en bracht me onder in haar eigen armoedige huisje, ergens vèr wèg in niemandsland! Bij haar groeide ik op, en lang heb ik gedacht dàt ze mijn moeder was, maar dat was ze niet. Toen ik tien jaar oud was, ontstond er opnieuw angst en onrust, omdatbde mensen om ons heen beginnen te fluisteren
dat ik Jonatans zoon was en dus Sjaoels kleinzoon?
Dááròm werd ik op 'n nacht door sterke mannen opgepakt en vastgebonden op een ezel! We staken de Yardeenrivier over en reden naar LO-DEVAR, een onooglijk dorpje in de buurt van Machanaïm? Ik werd er ondergebracht in het huis van MAKIR, de zoon van AMMIËL, een Benjaminieten die zich niet veilig voelde in de buurt van Yeroesjalayiem en zich daarom in 't Overjordaanse gevestigd had. Mijn voedster, die ik moeder was gaan noemen, bleef bij me omdat ik
immers niet zonder haar zorg kon èn omdat ze van me hield...
08 jan 2018 - bewerkt op 11 jan 2018 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 80 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende