30376gkbvo410/11 'Ga zitten,' zei ik, 'want dìt...

Q
WORDT HÈT VERDRÍET VAN UW LÉVEN!' Ik zàg haar verbléken. Ik had moeite om wóórden te vinden.
In gedàchten riep ik de góden om hùlp, maar die waren al éven radeloos als ik & ze gáven dùs géén ráád? Ik móest
mijn MÓEDER píjn doen of ik wìlde of níet! Ik vertelde haar over het verschrikkelijke Lòt dàt Tamàr ten deel gevallen
was ennetje léék of ze werd gegéseld! Ik zàg hóe de píjn haar LÌCHAAM bìnnen trok en haar verstijfde! Ze zàt tenslotte als 'n
afgenorken tàk op haar stóel. Haar gezìcht leek van Hout, het wàs of haar gevóel úit haar lichaam wèggehàkt was. Ik hoorde
haar niet ademen, zó píjnlijk stìl werd ze nadat ik Míjn Verháál gedáán hàd?! 't Dúúrde éimdeloos en ik wist niet hóe ik déze
situatie beëindigen moest!? Mijn hàrt klòpte als een hamer in mijn bòrst. Maar uiteindelijk doorbrak ze de stilte met 'n diepe
zùcht & zei: 'HÓE KÀN HET DÀT ZE NIET WERD BEWÁÁKT? Hóe bestáát 't dàt ze àlléén en met gescheurde kleren op straat
Gekomen ìs?' Hèt was wonderlijk hóe schèrp haar stèm klònk! Het wàs àlsòf ze zichzelf hàrdhàndig wàkker had geschud &
àl 't zèlfmedelijden úit haar GÉÉST verbànnen had? 'Ìk wéét het níet!' zei ik. 'Dènk ná,' zei ze met 'n hàrde, zákelijke stèm.
'Gebruik je verstànd & trèk je conclusies! Ìk réken op je. Ìk zal zwijgen als 't graf, zodat jíj kunt dóen wàt er van jóu wordt
verwàcht!' Ze stond òp en naliep de zaal uit naar haar privévertrekken, waar ik haar niet volgen mòcht. Ze had geen traan
geláten! 'Dag moeder,' mompelde ik teleurgesteld. Ik mërkte dat ik op meer hùlp en steun had gehóópt, maar 't was ijdele
hoop geweest, want mijn moeder was dan wel één van de vrouwen van de koning, ze wàs vòlstrèkt màchteloos! De wereld
zag er hàrd uit. Ìk was populair bij mijn vrienden, de vrouwen kéken gráág naar me, maar ik merkte voor 't éérst dat dàt
nú níet meer híelp tégen de hàrde klàp wànnéér de wéreld zijn deur voor je dìchtslaat! Ik wìlde graag mijn verstand gebruiken
èn conclusies trekken, maar ik wist níet wáár ik 'te ZÓEKEN moest! Ik wist bijvoorbeeld niet zeker of het verstandig was òm dé
man te zijn met dé slèchte bóódschap: bij mijn moeder had ik niets anders dan narigheid aangericht & ik besloot daarom mijn
vader voorlopig níet lastig te vallen, maar éérst zèlf wat onderzoek te doen? Ik geef toe dat dit besluit vooral voortkwam uit
lafheid, ik wàs op dàt moment níet flìnk genoeg òm mijn vader te confronteren mèt het òngeluk van zijn dòchter...
03 jan 2018 - bewerkt op 06 jan 2018 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 80 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende