30363GK4bvo5SheToo 'tVerhaal van Avsjaloom toen&nu
Tamar
strompelde mijn huis binnen
en ik zag meteen dat ze kapot was.
Ik sloot haar in mijn armen en vroeg: 'Wat is er gebeurd zusje?'
Ik vroeg het maar ik wilde het antwoord eigenlijk niet weten. Ik voelde niets anders
dan een misselijkmakende afkeer, het zweet brak me uit. Haar lichaam schokte zó hèftig dat 't leek
of ze ritmisch in haar rug gestompt werd! ik probeerde haar tot rust te brengen door haar dichter tegen me aan te
trekken en voelde dat haar gewaad gescheurd was en doornat van het zweet. Ik keek naar beneden en zag dat er bloed langs haar enkels naar haar voeten sijpelde! Ik vreesde het ergste en ik walgde ervan! Het leek erop dat mijn zuster iets meegemaakt had wat de rest van ons leven zou gaan blijven bepalen? We waren onze vrijheid kwijt, want het lot had ons aan de ketting gelegd! Ze gaf geen antwoord en diep in mijn hart was ik haar daar dankbaar voor, want ik was nog niet aan de waarheid toe... Ik bracht Tamar bij mijn vrouwen zodat ze verzorgd kon worden en ik trok me radeloos terug, want ik begreep dat mijn afkeer van de waarheid me niet helpen zou. Hoewel Tamar nog geen woord gesproken had, wist ik wàt er was gebeurd. Ik kon het niet ontkennen, de waarheid beet als een schorpioen in mijn vel! Ik wìst het, de vraag was alleen wie de dader was? Ik was niet zo'n jongen die snel naar de wapens greep of ruzie zocht, maar déze man zou mijn wraak niet overleven, zoveel was zeker. De zekerheid dat ik verplicht was om iemand te vermoorden, joeg mijn levenslust op de vlucht. Ik weet niet waarom ik niet in de eerste plaats aan gerechtigheid dacht, aan rechtspraak en aan straf? Het was of iets of iemand mij een moordlust opdring die me van mezelf vervreemdde, maar daar blééf het niet bij. De hele wéreld was mij vreemd geworden. Híer, op déze plèk, waar zulke dingen gebeurden, had ik nog nooit gewoond èn wìlde ik niet wónen! Velen zullen me niet geloven wanneer ik zeg dat ik mijn vader altijd heb geëerd, zozeer zelfs dat hij voor mij bijna een god was.
In mijn ogen deed hij niets verkeerd, slaagde hij in alles wat hij ondernam èn hàdden àlle mensen hèm líef?
strompelde mijn huis binnen
en ik zag meteen dat ze kapot was.
Ik sloot haar in mijn armen en vroeg: 'Wat is er gebeurd zusje?'
Ik vroeg het maar ik wilde het antwoord eigenlijk niet weten. Ik voelde niets anders
dan een misselijkmakende afkeer, het zweet brak me uit. Haar lichaam schokte zó hèftig dat 't leek
of ze ritmisch in haar rug gestompt werd! ik probeerde haar tot rust te brengen door haar dichter tegen me aan te
trekken en voelde dat haar gewaad gescheurd was en doornat van het zweet. Ik keek naar beneden en zag dat er bloed langs haar enkels naar haar voeten sijpelde! Ik vreesde het ergste en ik walgde ervan! Het leek erop dat mijn zuster iets meegemaakt had wat de rest van ons leven zou gaan blijven bepalen? We waren onze vrijheid kwijt, want het lot had ons aan de ketting gelegd! Ze gaf geen antwoord en diep in mijn hart was ik haar daar dankbaar voor, want ik was nog niet aan de waarheid toe... Ik bracht Tamar bij mijn vrouwen zodat ze verzorgd kon worden en ik trok me radeloos terug, want ik begreep dat mijn afkeer van de waarheid me niet helpen zou. Hoewel Tamar nog geen woord gesproken had, wist ik wàt er was gebeurd. Ik kon het niet ontkennen, de waarheid beet als een schorpioen in mijn vel! Ik wìst het, de vraag was alleen wie de dader was? Ik was niet zo'n jongen die snel naar de wapens greep of ruzie zocht, maar déze man zou mijn wraak niet overleven, zoveel was zeker. De zekerheid dat ik verplicht was om iemand te vermoorden, joeg mijn levenslust op de vlucht. Ik weet niet waarom ik niet in de eerste plaats aan gerechtigheid dacht, aan rechtspraak en aan straf? Het was of iets of iemand mij een moordlust opdring die me van mezelf vervreemdde, maar daar blééf het niet bij. De hele wéreld was mij vreemd geworden. Híer, op déze plèk, waar zulke dingen gebeurden, had ik nog nooit gewoond èn wìlde ik niet wónen! Velen zullen me niet geloven wanneer ik zeg dat ik mijn vader altijd heb geëerd, zozeer zelfs dat hij voor mij bijna een god was.
In mijn ogen deed hij niets verkeerd, slaagde hij in alles wat hij ondernam èn hàdden àlle mensen hèm líef?
02 jan 2018 - bewerkt op 04 jan 2018
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 01 nov 2025 5011043 Ook vanaf 1850 vC veranderde ‘t milieu: er
- O 01 nov 2025 50109119 De Sjeik kon niet weten hóe grievend zíjn
- O 01 nov 2025 50108118’Ja, Heer!’ “JIJ BENT JOODS?” vroeg Juda….
- O 01 nov 2025 50107 Waarlangs in bepaalde tijden enkele handels-
- O 01 nov 2025 50106 Uit al die tradities blijkt duidelijk, dat
- O 31 okt 2025 50105 GENESIS 29-30: YA’AKOV DIENT ZIJN OOM LAVAN!
- O 31 okt 2025 50104 Tenslotte komt uit de verhalen over het ver-
- O 31 okt 2025 50103 Avraham kwam vlg. die overlevering uit UR en
- O 31 okt 2025 50102 Dit betekent, dat vlak bij streken die zeer
- O 31 okt 2025 50101117AnnoDomini 30~33 ‘MDATD’: we aten tot we
- O 30 okt 2025 5010043 Daarnaast bevonden zich ook steppe~streken
- O 30 okt 2025 50099 42 De tweede factor die een grote rol heeft
- O 30 okt 2025 50098 Al deze evolutionaire ontplooiingen brachten
- O 30 okt 2025 50097 42 In dit laatste geval moest men zich leren
- O 30 okt 2025 50096 41 Menselijke beschaving vond meestal plaats